2009-01-24
Magic is nog maar krap anderhalf jaar oud en de zeer succesvolle Magic tournee eindigde pas afgelopen augustus. Zelden straalde Springsteen zoveel speelplezier uit en ook zelden putte hij zo divers uit zijn immense oeuvre. Working On A Dream legt hoorbaar het genoegen vast dat Bruce Springsteen en zijn E-Street Band ook de hele Magic tour uitstraalde. De concerten tijdens deze Magic tour voelde aan als misschien wel de beste optredens ooit samen met de E-Street Band, zo gaf Springsteen ook zelf aan. Dit leidde tot volop inspiratie en om de vervoering van het moment ook op plaat te krijgen, toog men meermaals tijdens de tour de studio in om meteen, de tijdens de tour geschreven nummers, op plaat te zetten. Het speelplezier spat ook van Working On A Dream af. Het is een rijk georkestreerde plaat geworden die barstensvol positieve energie zit en waarop Bruce Springsteen meer dan eens muzikaal refereert aan de oude klassieke rock- en popmuziek en ook diep teruggraaft in zijn eigen discografie en zijn eigen begintijd. Opener ‘Outlaw Pete’ is een krachtige en meeslepende song over een thema dat Springsteen al zo vaak gebruikte in zijn hele oeuvre. De verstotene, die zich aan de zelfkant van de maatschappij begeeft, heeft Springsteen altijd al inspiratie bezorgt. ‘Outlaw Pete’ is een prachtig relaas geworden, dat meteen grote indruk maakt en met zijn ruim acht minuten en dramatische tempowisselingen al vanaf de eerste song een sterke stempel drukt op dit album. Daarna volgen het fijn rockende ‘My Lucky Day’ en eerste single en de titelsong, het wat doorsnee popnummer ‘Working On A Dream’. Het is sowieso soms meer pop dan rock en sommige songs gaan enigszins gebukt onder de al te weelderige productie van Brendan O’Brien.
Zo niet het dampende bluesrocknummer ‘Good Eye’, dat doet denken aan ‘Reason To Believe’ (afkomstig van Springsteens album Nebraska) in de live-uitvoering van de laatste paar jaren. Rauw, een gruizige mondharp en Springsteen die op plaat zelden zo vuig geklonken heeft. Het daaropvolgende ‘Tomorrow Never Knows’ staat in schril contrast en is juist lieflijk en beschaafd. Op Working On A Dream lijken de grote (politieke) thema’s verdwenen en gaan de teksten nu over een leuk meisje in een supermarkt in ‘Queen Of The Supermarket’ of simpelweg over zijn liefde voor zijn vrouw in ‘This Is Life’ of ‘What Love Can Do’.
De laatste twee tracks van Working On A Dream zijn enigszins vreemde eenden in de bijt. Bonustrack ‘The Wrestler’ is een typische Springsteen songwriter song. Dit nummer, geschreven voor de gelijknamige film, won al een Golden Globe en dat is niet onterecht, een prachtsong. Reguliere afsluiter is het ingetogen ‘The Last Carnival’, dat een eerbetoon lijkt aan de vorig jaar overleden toetsenist van de E-Street Band, Danny Federici. Bruce Springsteen levert met Working On A Dream weer een stukje kwaliteitswerk af, waarmee hij nog maar eens bevestigd ook nog vandaag de dag uiterst relevant te zijn. Het jubilerende Pinkpop mag Bruce Springsteen op zaterdag 30 mei gaan ontvangen voor een drie uur durende show. Met wederom een uitstekend album in zijn zak, lijdt het geen twijfel dat Springsteen de 30e mei nog maar eens gaat aantonen dat er maar één iemand The Boss kan zijn.
SuffiX - A Dozen Faces SuffiX is een Leidse hardrockband die werd opgericht door Joris Scharpff...
Franz Ferdinand - Tonight: Franz Ferdinand Toen Franz Ferdinand in 2004 debuteerde met een titelloos album, veranderde...