2023-12-05
‘Don’t Fade Out’, zo luidt de wanhopige wens van het eerste nummer van het nieuwe album van Cut Worms. Ironisch genoeg is dat precies wat het negentallige werk over zich afroept. Aan talent ontbreekt het niet; Max Clarke heeft vrijwel alle ingrediënten om een tijdloze artiest te worden: de vruchtbare omgeving van New York als hometown, een uitstraling die zo thuis zou kunnen in de jaren ’80, een sound die doet denken aan grootheden als The Smiths of Joy Division, maar dan gekleed in een zorgeloos, nonchalant, Amerikaans jasje. Nou nog het juiste recept en Cut Worms is klaar voor het grote publiek. Helaas moet die ambiance nog even wachten. Met zijn nieuwste self-titled album Cut Worms lijkt hij namelijk nog niet het juiste recept te hebben gevonden. Cut Worms is het derde album van de band, welke vooral draait om de frontman, Max Clarke dus. Daaromheen verzamelt Clarke hier en daar wat vrienden die graag een muzikaal steentje willen bijdragen, bijvoorbeeld achter het drumstel, achter de piano, of op de basgitaar. Clarke nodigt ze eens uit om wat melodieën in elkaar te zetten. Overdubben, zoals het afspelen van meerdere melodieën over elkaar heet, is dan ook wat Clarke het liefst doet. Net als in zijn vorige albums is dit ook in Cut Worms een techniek die in alle nummers terug te horen is. Vaak trappen de nummers af met een gitaarlijntje (‘Living Inside’, ‘Take It And Smile’) waarna de andere nummers volgen. Het is bijzonder hoe het Clarke en zijn vrienden steeds maar weer lukt om deze techniek tot in de puntjes uit te voeren.
De keerzijde van het perfectioneren van één muzikale handigheid is dat de verveling al gauw op de loer ligt. Met het album blijft Clarke netjes binnen de lijntjes. Te midden van een nostalgisch kader swingt Clarke eenzaam op zijn elektrische sound. Het is echter jammer dat Clarke zich hier wel erg comfortabel in lijkt te nestelen, aangezien het album weinig spanningen of variëteiten laat horen. De randjes van zijn nostalgische kader blijven onaangetast en het is daarom dan ook dat het album snel naar de achtergrond vervaagt. Wat daar niet aan bijdraagt is de wat ‘sleurende’ stem van Clarke. Hoewel zo’n geluid in de vorige eeuw wel eens tot succesverhalen heeft geleid, is het niet de stem waar dit album om lijkt te vragen. ‘Too Bad’, zoals het slotnummer heet, oftewel, jammer dus. Het album luistert prima weg tijdens het koken van een uitgebreid recept, maar Cut Worms heeft toch wel de potentie tot meer.
THALA - In Theory Depressionn 2021 kwam haar eerste plaat Adolescence uit. Thala is geboren in...
Anohni And The Johnsons - My Back Was A Bridge For You To Cross Anohni ging in een vorig leven letterlijk en figuurlijk gebukt onder de naam...