2009-05-28
Er valt natuurlijk wat voor te zeggen om je meest toegankelijke, meest poppy nummer vooraan je album te zetten. Al wordt luistergedrag in de mp3-cultuur niet uitsluitend bepaald door de nummervolgorde op een album, het valt te verwachten dat dit nummer vaak als eerste en daarmee het meest beluisterd zal worden. De openingstrack kan als een lokkertje fungeren, als een reden om te blijven luisteren. Anderszins valt er ook wat voor te zeggen om je meest representatieve nummer vooraan een album te plaatsen. Wie na nummer één besluit door te luisteren, zal dit met een bepaalde verwachting doen, een verwachting die gestoeld is op het eerst beluisterde nummer van de betreffende artiest. OK, dit is een recensie, geen betoog over het belang van een weloverwogen volgorde van de nummers op een album. De reden dat dit schrijven toch die kant op neigt, heeft te maken met het te recenseren album Storyteller, waarmee soulzanger Heston onlangs zijn debuut heeft uitgebracht.
Heston heeft gekozen voor de eerste aanpak. Storyteller begint met het nummer ‘My Being’, dat buiten kijf laat dat Heston met plezier naar Jamiroquai weet te luisteren. Niet alleen het stemgebruik, ook de melodielijn en funky basloopjes doen vermoeden dat we hier met een tweede Jamiroquai te maken hebben en dat Heston de nieuwe Jay Kay is. Het doet zelfs zo sterk aan deze Britse band denken, dat je je na een paar luisterbeurten betrapt op de gedachte dat je dit nummer al lang kende.
De volgende track, ‘Distant Lover’ past nog enigszins in de ingezette lijn der verwachtingen. Hoewel het enige toepasselijke adjectief voor Hestons stemgebruik hier 'zoetgevooisd' is, is er in het intro nog wat funk gitaarwerk te herkennen.
Hoewel zoetgevooisd natuurlijk een prachtig woord is, een beetje zoetsappigheid op zijn tijd geen kwaad kan, Heston een loepzuivere, soulvolle stem heeft, ook op de backing vocals niets aan te merken valt en de songs op Storyteller uitstekend in elkaar steken, gaat al die lieflijkheid al voor de helft van het album irriteren. Dat album - Heston levert geen half werk af, dat mag gezegd worden - telt maar liefst vijftien tracks, maar toch.
Overdaad schaadt, zo zeggen ze wel eens; de zo goed al ononderbroken aaneenschakeling van zoetsappigheid, doet Storyteller weignig goed. Een nummer als 'My Being' is als opener een beetje misplaatst, terwijl het iets verderop als welkome onderbreking zou kunnen fungeren. Het zou dan meer als een aangename verrassing komen en hoewel Heston als de nieuwe verrassing op soulgebied wordt gezien, heeft zijn album een gebrek aan dit soort kleine cadeautjes tussendoor. Het reggaegeïnspireerde 'Feel Like Dancing', de ballade 'Good Morning America', met zijn subtiele gitaarbegeleiding; het zijn voorbeelden van nummers waarop Heston laat horen nog wel meer in huis te hebben dan uitsluitend soul. Helaas raken ze ondergesneeuwd door de mierzoete aaneenschakeling van nummers die eraan vooraf gaat.
Heston is geen slechte muzikant en op Storyteller zijn zeker een paar pareltjes te ontdekken. In deze samenstelling weet het album echter niet te boeien.
The Morning Light - The Morning LightLaten we beginnen met het goede nieuws. The Morning Light is nog volslagen...
Vanna - A New Hope De vijfkoppige band Vanna werd geformeerd in 2004. De formatie uit New...