RECENSIE: Field Music - Field Music (Measure)

Field Music - Field Music (Measure)
recensie cijfer 2010-02-23 Field Music bestaat uit David Brewis en zijn broer Peter, die eerder drumde in de eveneens uit de Engelse plaats Sunderland afkomstige band The Futureheads. Voorheen had Field Music behalve de gebroeders Brewis ook Tom English (Maxïmo Park) en Andrew Moore in haar gelederen. Hun plaatsen in de band zijn nu opgevuld door Kev Dosdale en Ian Black. Field Music (Measure) is het derde album van de band, als je Write your own history, met daarop een aantal b-sides, meetelt is dit zelfs al hun vierde album. En dan hebben de broers Brewis allebei nog een eigen plaat uitgebracht; die beiden werden gepresenteerd als A Field Music Production.

Dat je als jezelf respecterend muzikant uit verschillende inspiratiebronnen put, moge logisch zijn. Een biografie die vermeldt dat 'you might hear echos and allusions to the likes of' maarliefst 21 verschillende artiesten, vliegt wellicht wat uit de bocht. Zowel de Hongaarse componist Béla Bartók als Led Zeppelin en The Beatles komen in de waslijst voor. Goed, wellicht is de waslijst vooral bedoeld als sneer naar recensenten en hun onvermijdelijke vergelijkingen met andere bands. En laten we eerlijk zijn, in het gitaarwerk horen we de invloed van Led Zeppelin terug en met wat goede wil valt er in de subtielere, meerstemmige liedjes ook wat Beatelesques te herkennen. Om er ook toespelingen op Kate Bush, Miles Davis en Béla Bartók in te horen, daar moet je toch wat meer fantasie voor hebben.

Dit album geeft zeker blijk van het kunnen van Field Music. Bij meerstemmige gedeeltes van nummers als 'Them That Do Nothing' of 'Choosing Numbers' zou je zo overwegen om de heren samen met The Shins als neuriekoortje op een podium te zetten, om maar wat te noemen. Met de 20 (!) nummers die Field Music (Measure) bevat, weet het echter niet altijd voldoende de aandacht vast te houden. Waar juist de subtielere nummers het beste uit de verf komen, dreigen ze ondergesneeuwd te raken door de soms wat drammerige gitaarpartijen van de rockerige gedeelten van de plaat. Het is een album dat na meer luisterbeurten steeds beter wordt. Op zich is dat natuurlijk een goed teken. Een nummer dat direct de aandacht trekt en na de eerste keer luisteren blijft hangen, dat bevat het album dan weer niet. Terwijl juist zo'n nummer vaak de reden zal zijn om een album vaker op te zetten.
Recensent:Ike Breed Artiest:Field Music Label:Memphis Industries / Munich
‘Dunya’ – Bibi Tanga & The Selenites

Bibi Tanga - Dunya (ft The Selenites)De Parijse zanger en bassist Bibi Tanga en zijn producer professeur...

Dead Confederate – Wrecking Ball

Dead Confederate - Wrecking Ball Dat Dead Confederate gecontracteerd is door Gary Garsh (Capitol) verbaast...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT