2011-05-15
Toen het debuut On Claws van I Am Oak vorig jaar verscheen, waren minstens drie dingen direct duidelijk. Allereerst dat Nederland een nieuw groot en oorspronkelijk talent rijker was geworden. Ten tweede, dat dit talent een prachtig debuut had afgeleverd. En ten derde, dat we voorlopig nog niet van dit talent af zouden zijn. In die zin verbaast het dan ook niet, dat krap een jaar na dat debuut de opvolger alweer op het punt staat te verschijnen, met de wonderlijke titel Oasem. Je spreekt het uit als het Engelse woord “awesome”, maar het blijkt Brabants dialect te zijn voor “adem”. Wat fans van het eerste uur wellicht wél zal verbazen, is het klankpalet op deze opvolger. Want waar het debuut nog vergeleken kon worden met gelijkgestemde zielen als Fleet Foxes, Bon Iver en misschien een beetje Iron & Wine, daar moet je het dit keer in een hele andere hoek zoeken. De akoestische instrumenten hebben namelijk plaats gemaakt voor een bedje van vooral verschillende soorten toetsen en heel af en toe minimale elektronische drums. Dit zorgt ervoor dat Oasem een bijna sacrale sfeer meekrijgt, waarmee vergelijkingen worden opgeroepen met bijvoorbeeld Talk Talk. En ik moet zeggen: ook dit palet past Thijs Kuijken (want hij is I Am Oak) meer dan goed.
Opener ‘Horizon’ zet meteen de toon. Een tergend trage song met dominante orgelpartij, en een gitaargeluid dat gedrenkt is in reverb. Een mooie basis voor de bekende ingetogen, dromerige zanglijnen van Kuijken. Dat dominante orgelgeluid keert op veel songs op het album terug, evenals het reverb gitaargeluid. Het zorgt ervoor dat je als luisteraar een wereld in gezogen wordt, waarin je de dagelijkse hectiek gemakkelijk en graag vergeet. Iedereen met onthaastplannen kun je dit album dan ook van harte aanbevelen.
Als het geluid wordt gecombineerd met een pakkende zanglijn en wat percussie elementen, zoals je die kent van het debuut, dan ineens hoor je dat Kuijken weet hoe hij goud moet smeden. Het nieuwe en oude geluid versmelt namelijk ongekend mooi in ‘Curt’. Wát een fraai liedje is dat. Het is een van de weinige liedjes die uitnodigen tot meezingen. Maar daar is het I Am Oak ook helemaal niet om te doen. Zijn missie lijkt het, om een geheel eigen universum te scheppen, waar hij de luisteraar graag bij de hand neemt en doorheen leidt. Om even afstand te kunnen nemen van de waan van alle dag. En dat is hem op deze bijzonder mooie opvolger opnieuw gelukt.
Eigenlijk is het niet te doen om hoogtepuntjes aan te wijzen op dit album. Maar als ik me er toch aan moet wagen, dan zou ik naast het eerdergenoemde ‘Curt’ ook graag ‘Distances II’ en ‘ I’ willen noemen. Deze songs behoren nu al tot het mooiste dat dit jaar van Nederlandse bodem uitgebracht gaat worden. I Am Oak bevestigt met Oasem zijn talent. Een talent dat we moeten koesteren in Nederland, en ver daarbuiten.
Eerdere recensies van I Am Oak:
- 11-06-2010: On Claws.
State Of Mine - Accelerate! State Of Mine is een jonge Belgische skatepunkband. De leden mogen nog geen...
Glasvegas - Euphoric /// Heartbreak Ondergetekende ontdekte het titelloze debuutalbum van Glasvegas net te laat...