RECENSIE: De Toegift - De Toegift

Toegift
recensie cijfer 2023-03-06 Eind januari van dit jaar werd de Zeeuws/Brabantse band De Toegift door 3voor12 verkozen tot beste act van het Noorderslag Showcase Festival. Dat is natuurlijk altijd een goede opsteker voor een beginnende band. Maar … de vier muzikanten werken al wat jaren samen en wel onder de naam Little Symphonies - vernoemd naar ‘De Kleine Symfonie’ van Spinvis. Maxim Ventulé (zang, piano, gitaar) schreef de nummers voor hun enige langspeler We Used To Be Immortal [2019], die hij samen met Tom Gudde (gitaar, synthesizers) opnam. Voor optredens versterkten zij zich met Tim van den Hoven (drums, synths) en Jorie Slagmolen (bas, en synths).

In november 2021, na een coaching traject en op advies van Broeder Dieleman, hebben zij besloten om de Engelstalige teksten te verruilen voor Nederlandstalige. Dit maakte het voor tekstschrijver Ventulé mogelijk om nog intiemer zijn persoonlijke herinneringen en gedachten over te brengen. Little Symphonies ging ter ziele; de vier multi-instrumentalisten kozen ervoor om als De Toegift naam te gaan maken.

Hun debuutalbum De Toegift is opgebouwd uit twee EP’s (En Ik Kon Alles Zien en Nooit, Misschien) die vorig jaar werden uitgebracht, aangesterkt met nieuwe nummers. Het geheel laat zich in het begin beluisteren als een hoorspel. Hierbij lopen wij als luisteraars een café binnen, waar een voor jou onbekend kwartet net toe is aan (je raadt het al) ‘De Toegift'. Hierna wordt je spreekwoordelijk meegenomen in de extra nummers van hun set. Als afsluiter krijgen je een opsomming van wat je allemaal gehoord hebt (‘De Toegift(reprise)’). Dat is niet alleen goed bedacht; het laat tegelijkertijd horen hoe goed die acht nummers ertussen zijn.

De nostalgie spat van deze nummers af. Zij nemen daarnaast alle tijd om deze onder onze aandacht te brengen. Vooral op ‘Zo Waren De Dagen’ (“de tijd staat stil en ik loop maar wat rond”) en ‘Nollestrand’ (“Met niets dan zand en schelpen in mijn zak/../ik weet het nog heel goed ik was pas drie”), een liefdevolle herinnering aan de strandwandelingen met zijn inmiddels overleden moeder. Vooral de saxofoon van Franklin Schieman zorgt ervoor dat de tekst goed binnenkomt. Met het prachtige ‘Licht Als Stof’ hebben zij een klassieker in wording. ( “Morgen ben ik niets/morgen ben ik niets meer/licht als stof”).
Het is niet alleen maar zware kost. ‘Alles Is Gemaakt’ heeft wel wat weg van Ramses Shaffy. Met name het theatrale einde, waar niet alleen de piano of drum, maar vooral de dwarsfluit van Carmela Michailidis een hoofdrol speelt. ‘Meer Dan Ooit’ klinkt futuristisch opgewekt en ‘De Woonwijk’ laat op een vrolijke manier horen, hoe Gudde omging met de pandemie. Hij kijkt zowel terug als vooruit vanuit zijn zolderraam in het huis waar hij toen woonde. (“nieuwe morgen en alles kan nog steeds”).

Wat De Toegift op hun gelijknamige debuut laat horen is niet vernieuwend, maar het is wel erg goed gebracht. De gevoelens en persoonlijke herinneringen komen in het Nederlands prima tot uiting en dit leidt tot een prachtig gevoelig debuut.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:De Toegift Label:SnowStar Records
Elephant

Elephant Dials - Binary BluesJohn Donatowicz en Mateusz Rosiński treffen elkaar in een uitgaansgelegenheid...

Cover Marc van Vugt - The Lonely Coyote

Marc van Vugt - The Lonely Coyote In de jazzwereld is Marc van Vugt een bekende gitarist en componist. Hij...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT