2023-09-01
Een album beluisteren van een totaal onbekende band zonder ook maar enige informatie; het is een mooie manier om vooroordelen buiten de deur te houden en een plaat puur op haar muziek te beoordelen. Na veertig minuten schieten namen als U2 en Simple Minds door het hoofd. De verbazing was dan ook niet groot om op internet te lezen dat Somebody’s Child uit Dublin afkomstig is. De invloeden zijn er en daarbij zijn er nog wel wat acts uit die tijd te bedenken waar dit in 2018 gestarte project rond Cian Godfrey enigszins op lijkt, maar ook de populaire indiebands van nu horen bij die invloeden. Het komt allemaal samen op het debuutalbum Somebody’s Child. Godfrey speelt zelf gitaar en wat percussie en wordt bijgestaan door een heel clubje muzikanten. De meeste tracks zijn geschreven door Godfrey samen met mede-gitarist Shea Tohill. Zij hebben elf aanstekelijk, meestal vlotte, liedjes bij elkaar gepend.
De plaat opent sterk met de lekkere rocker ‘You Know What’. Het wat snellere ‘I Need Ya’ lijkt rechtstreeks van een van de eerste platen van Editors getrokken, maar dan helaas wel zonder Tom Smith en het gitaarloopje van ‘Hold Me lIke You wanna’ heeft een sterke Cure-tic, al is het nummer wel wat gewoontjes. Na de redelijk sterke opening kakt het album halverwege even flink in met ‘Give It Up To Love’, dat van elke gemiddelde singer-songwriter zou kunnen zijn. Net zoals het sloom voortkabbelend ‘How Long?’ dat we gewoon een zeiknummer mogen noemen en ook ‘What I Said’ valt in dezelfde categorie. In dit soort songs is Godfrey’s hoge en soms wat aanstellerige love-it-or-hate-it stem echt veel te truttig, waar hij in de rockers nog wel goed voor de dag komt. Voer voor Sky-radio zullen we maar zeggen.
Gelukkig komt het na dit trio zwakke broeders naar het einde toe nog een drietal songs die weer een stuk sterker zijn. Daarbij valt ‘Jungle‘ positief op door de knorrende bas en het gitaarloopje waardoor het wel heel sterk aan iets van Simple Minds doet denken.
Baanbrekend kunnen we het echt niet noemen wat Godfrey en zijn band ons voortovert, maar absoluut aanstekelijk is het wel. De drie wat te veel kabbelende, slijmerige bakvis-deuntjes halverwege trekken het niveau van het album helaas wel naar beneden, maar zeker een verdienstelijk debuut.
Blondshell - BlondshellHet is hard gegaan voor Sabrina Teitelbaum, alias Blondshell , wiens...
Moonlight Benjamin - Wayo Moonlight Benjamin (echte naam) is een in 1971 in Haïti geboren zangeres....