2021-11-18
Het is niet voor niets dat David Keenan wordt gezien als een groot talent. Zijn debuutalbum A Beginner’s Guide To bravery uit 2020 kreeg lovende kritieken en afgaande op de inhoud van opvolger ”What Then?” kan het nooit lang duren voordat Keenan echt de grotere clubs gaat vol trekken, als het allemaal weer volop mag natuurlijk.De Ierse singer-songwriter zingt in sappig Iers elf prachtige verhalende liedjes, zonder in het geijkte singer-songwriter stramien te vallen. Er worden dan ook behoorlijk wat instrumenten gebruikt. Zo horen we regelmatig viool, diverse percussie-instrumenten, vervormde keyboards en soms een trompet. De eerste gedachte die Keenan oproept bij het starten van ”What Then?” zijn The Waterboys, de band van Mike Scott. Alleen al de eerste twee songs, ‘What Then Cried Jo Soap’ en ‘Bark’ hebben een zelfde vol, maar organisch geluid dat we kennen van The Waterboys ten tijde van This Is The Sea, met minder bommen en granaten, maar het gevoel is hetzelfde. Prachtige binnenkomers natuurlijk en door die songs is de aandacht gelijk getrokken. Maar ook na dit sterke begin kakt het album nergens in, al hebben sommige songs iets langer nodig om te beklijven.
In Keenans verhalende teksten zitten elementen van zijn jeugd verwerkt en vaak uit dat zich in gedeeltelijk gesproken stukken. ”Once upon a time my father was a coward, but I love him for who he is in the present, that was that” snauwt hij ons toe in ‘Peter O’Toole’s Drinking Stories’. Wat meer rust vindt Keenan in het dreigende ‘Philomena’ en de kalme afsluiter ‘Grogan’s Druid’.
‘Beggar To Beggar’ is een uptempo folkpopsong met raakvlakken aan het werk van Amy Macdonald en is een van de meest toegankelijke tracks in weerwil van de tekst, waarin Keenan de maat neemt van nationalistische en narcistische leiders en degene die ze lijdzaam volgen. Geen vrolijke tekst, maar daar is het Keenan niet om te doen. Het gaat op ”What Then?” om verhalen over een moeilijke jeugd, over arm zijn, over onrecht, over oneerlijkheid, over alles wat David Keenan belangrijk vindt eigenlijk. Het levert een warm album uit dat even moet landen, maar dat intrigeert, een beetje schuurt en heel erg onder de huid gaat zitten. Luisteren is overstag gaan. Geheid!
Eliot Kennedy - A Yacht Named SueJe kunt geen hekel hebben aan de Britse liedjesschrijver Eliot Kennedy . De...
ToRa (NL) - A Force Majeure Tora is het voorbeeld van een band die uit een tegenslag wat moois weet te...