2016-06-27
Wat was het schrikken twee jaar terug, toen Eli ‘Paperboy’ Reed, een van de vaandeldragers van de huidige retrosoul/blues opeens met een extreem glad en poppy album op de proppen kwam. Nights Like This was zijn eerste album zonder band en een knieval voor de commercie die het ene oor inging en het andere weer uit. Dat doet ons ook bibberen voor opvolger My Way Home. Dat had Reed schijnbaar ook door, want meteen bij opener ‘Hold Out’ maakt hij een einde aan de speculatie. My Way Home is, zoals de naam al aangeeft, een terugkeer naar zijn wortels in de blues en soul. Van puntige soulvolle rockers tot langzame bluesy ballads: ze komen allemaal voorbij. De riffs zijn simpel en doeltreffend, waardoor het geheel lekker in het gehoor ligt. Tel daar de fijne licks en fills en de catchy zang bij op en je hebt een lekker zomers album. Een pluspunt is bovendien dat het experiment niet geschuwd wordt, wat bijvoorbeeld een freaky ingespeeld en lekker ruw gezongen nummer als ‘The Strangest Thing’ oplevert. Die durf wordt beloond, want het is zonder twijfel het beste nummer van de plaat.
Vaak wordt er echter gekozen voor de wat bravere, bekende weg. Zo klinken de riffs in al hun simpelheid vaak wel erg herkenbaar. Dat is op zich geen nadeel tot je opeens bij ‘Movin’’ gaat kijken of je niet per ongeluk ‘I Want You (She’s So Heavy)’ van de Beatles op hebt staan. Het is geen regelrecht jatwerk en in het genre ook niet ongewoon, maar wat meer eigen ideeën hadden geen kwaad gekund. Wat ook opvalt is dat Reed het nog niet aandurft om Nights Like This helemaal links te laten liggen. We horen meerdere elementen terug die op dat album hun stempel drukten. Zo valt op hoe prominent de synthesizer in bepaalde nummers (‘Your Sins Will Find You Out’, ‘A Few More Days’) aanwezig is, overigens zonder dat het storend wordt. Daarnaast wordt het af en toe wel erg bombastisch, terwijl het genre vaak juist gebaat is bij het klein houden van de nummers. Dat uit zich ook in de duur van de nummers, die soms net iets te lang doorslepen.
Maakt dat van My Way Home wederom een tegenvallend album van Eli ‘Paperboy’ Reed? Nee, absoluut niet. Het is fijn om hem weer te horen doen waar hij goed in is, en het is mooi dat hij zich toch licht doorontwikkelt aan de hand van de zwakke vorige plaat. Wat meer experiment en lef zou een volgende album ten goede komen, maar met My Way Home is Reed in elk geval weer terug op de goede weg.
Kyla Brox - Throw Away Your BluesWanneer je ouders, broers en zussen allemaal met muziek bezig zijn is het...
.jpg)
Gallowstreet - Battleplan Als je net als ondergetekende van kleins af aan achter mars- en showbands...