2010-10-31
Zonder naar het debuutalbum It Was All A Dream van Only Seven Left te luisteren, zou je al een boekwerk kunnen schrijven over de manier waarop deze band zich heeft weten te manifesteren in de Nederlandse muziekscene. Deze band geniet (onder voornamelijk jonge meisjes) een grote populariteit, maar dit album is in eigen beheer (wel met hulp van Rough Trade) uitgebracht. De band is erg actief op interactieve media als Twitter en Hyves. Zo houden ze de lijntjes met de fans kort. Daarnaast mochten deze Gooische jongens openen voor Destine en zijn ze inmiddels vaste gast op de Tinadag. Het gaat goed met Only Seven Left, dat is een ding dat zeker is.
Dat het goed gaat met deze jongens horen we meteen terug op het debuut van dit jonge vijftal. Onlangs brachten ze nog de mini-EP Wake Up Call uit, maar op dit eerste volledige studioalbum horen we duidelijke vooruitgang. De band klinkt niet zozeer volwassen(er), maar wel professioneler. Het absolute toppunt hier van is het prachtige ‘duet’ met tussen Only Seven Left zanger Bart van Dalen (bekend van Findel) en Miss Montreal. Jawel, tijdens de vele optredens van Only Seven Left hebben wij veel vrienden gemaakt, waaronder de rising star Sanne Hans a.k.a. Miss Montreal.
Van de eerder uitgebrachte EP Wake Up Call vinden we op dit debuutalbum drie nummers terug. Naast de oud-single ‘Wake Up Call’ vinden we op It Was All A Dream ook ‘Lost and Found’ en ‘A Shoulder To Cry On’ terug. Ook de oud-single ‘My Side Of The Story’ is terug te vinden op dit album. De eerste nieuwe single van dit album is het nummer ‘Sleeping Without You’ waarvoor ook een clip opgenomen is.
It Was All A Dream kent overigens een erg sterke openingstrack. ‘The Moonlight Sky’ is op zich al een nummer dat een lekker pittig intro kent, maar functioneert perfect als opener. Hierna worden een reeks aan catchy popliedjes ingezet. Met uitzondering van het duet met Miss Monteal ‘I Am Sorry’ en de afsluiter ‘A Shoulder To Cry On’.
Toch is er een klein puntje van kritiek, want ondanks dat dit vijftal een dijk van een debuut hebben neergezet zet ik mijn vraagtekens bij de keuze in volgorde van liedjes. Het gevoelige ‘I Am Sorry’ (wellicht het beste nummer van dit album) wordt namelijk bijna teniet gedaan door de eerste tonen van de overvrolijke partytrack ‘Saturday’.
Tot nu toe hebben de jongens van Only Seven Left alles op eigen kracht weten te doen. Ze regelen hun eigen shows, hun eigen vervoer (de zogenaamde Only Sevan Left), het contact met de fans en de distributie van Cd’s naar platenzaken toe. De vraag of Only Seven Left hier te groot voor gaat worden is niet nodig, dit gaat ongetwijfeld gebeuren... de vraag is alleen wanneer.
Michael Bormann - Different Michael Bormann is een Duits Multi talent dat duidelijk van zijn passie...
Tame Impala - Innerspeaker Het is moeilijk om de echo van Pink Floyd en andere met LSD en andere...