2009-07-21
Ineens waren ze daar, de vier opgeschoten Engelsen van Enter Shikari die met hun debuutalbum Take To The Skies, een combinatie van emo-core en trance, zo ongeveer eigenhandig het thuisland op haar kop zette. Door slim gebruik te maken van nieuwe media, wisten ze zich al verzekerd van een hondstrouw publiek, dat hen in steeds grotere zalen, met groeiend enthousiasme onthaalde. In Nederland waren de zalen weliswaar kleiner, maar de taferelen niet minder hysterisch. Niet in de laatste plaats dankzij het ongekende enthousiasme van de vier bandleden en de kwaliteit van hun debuut. Sommigen recensenten vonden de trance invloeden slechts een gimmick ter camouflage van wat in hun ogen in feite gebrekkige songs waren. Met de vaak als cruciaal bestempelde tweede cd, is het aan de band om hen het tegendeel te bewijzen. De tweede cd is er in de vorm van Common Dreads, die evenals diens voorganger begint met een intro. Maar zoals de sombere titel al verraadt, is deze van een geheel andere aard. De band heeft wat op de lever, te weten de afkeer van de moderne maatschappij. En daarmee is de toon gezet, Enter Shikari is een band met een boodschap geworden. Misschien dat de daarom het eerste echter nummer ‘Solidarity’ als titel meegekregen heeft. Maar wie denkt dat Enter Shikari een stel zeurderige zuurpruimen zijn geworden, heeft het mis. In feite kun je stellen dat de jeugdige energie van de band plaats gemaakt heeft voor een gevoel van urgentie. En dat betekent dat de trancesamples galmen als nooit te voren en de drummer nog altijd speelt alsof de duivel hem op de hielen zit, vooral op het nummer ‘Step Up’. En de eerste single van het album ‘Juggernauts’ laat zien dat je maatschappelijke betrokkenheid ook kunt verpakken in een energiek nummer.
Enter Shikari heeft ook op andere vlakken enorme vooruitgang geboekt. Waar op het vorige album het liedje nog wel eens in het teken van de sample stond, vullen de samples en loops de nummers nu daadwerkelijk aan. Bovendien hebben de nummers nu meer dan ooit een kop en staart, met als sprekend voorbeeld de tweede single van het album, ‘No Sleep Tonight’. Echt nieuwe wegen worden er ingeslagen met nummers als ‘Zzzonked’ en het tweeluik ‘Havoc’, die de signatuur van het dubstep genre dragen. Maar ook de liefhebbers van hun meer prettig gestoorde werk komen ruimschoots aan hun trekken. Voor hen zal ‘Antwerpen’ een waar geschenk zijn. Over prettig gestoord gesproken, zelden zul je een nummer als ‘The Jester’ horen, waarbij stonerrock gecombineerd wordt met ouderwetse gabber.
Kortom, met Common Dreads heeft Enter Shikari meerdere troeven in handen. De band is muzikaal gegroeid, zonder daarbij hun fans in de wielen te rijden, of saai en voorspelbaar te worden. Je kunt je afvragen of zanger Roughton Reynolds zich zo nadrukkelijk moet profileren als prediker voor een betere wereld, maar allicht bereiken ze er sommige fans mee. Aan het album zal het in ieder geval niet liggen, dat is weergaloos.
Eerdere recensies van Enter Shikari:
- 26-03-2007: Take to the Skies.
Blur - Midlife: A Beginners Guide To BlurGeen reünie die niet gepaard gaat me de release van een best-of cd van de...
Normaal - Blues Elpee Slecht nieuws voor de fans van høken, bier gooien en ander Normaal...