2009-08-01
Simple Minds, dat was toch die band van ‘Don’t you Forget About me’? Zo ongeveer zal elke onwetende top veertig liefhebber over de Schotse grootmeesters van de pathos denken. Dat de band voor die grote doorbraakhit zeven briljante albums uitbracht zal de “muziekliefhebber” in kwestie volkomen ontgaan zijn. Dat de grootste hit van de band een blok aan het been is van oprichters Jim Kerr en Charlie Burchill moge duidelijk zijn. Na het grote commercieel succes in de jaren tachtig kon de band geen goed meer doen bij de “serieuze” muziekpers. Ze waren er dan ook als de kippen bij om latere albums van de band tot de grond toe af te branden. Toegegeven, het was niet allemaal even sterk wat de heren opnamen, maar het overgrote deel van de releases was meer dan de moeite waard. Was op voorganger Black & White 050505 al een voorzichtige terugkeer naar het jaren tachtig geluid te horen, op het nieuwe album Graffiti Soul gaan de heren helemaal los. De band heeft zich hierbij vooral laten inspireren door New Gold Dream, met voorsprong het beste album van de band, en Sons And Fascination. Gemengd met het hitgevoel van Once Upon A Time en de bedachtzaamheid van Street Fighting Years is er een heus topalbum uitgerold.
Het begint al met de stuwende baslijnen van Eddie Duffy, die al gelijk doen denken aan het basspel van eerste bassist Derek Forbes. Opener ‘Moscow Underground’ zou zo in 1981 opgenomen kunnen zijn. De melodieus voortjakkerende baslijn, de wat ouderwetse, maar functionele toetsengeluiden en het subtiele gitaarspel zet de band direct terug in haar allerbeste periode, alsof er nog geen ‘Don’t You’ bestaat. De single ‘Rockets’ plaatst de band in haar wat latere periodes en is een typisch Simple Minds nummer, meezingbaar en voorzien van de nodige hitpotentie. Dat geldt ook voor ‘Stars Will Lead The Way’ en ‘Light Travels’ wat dan weer een stuk moderner klinkt. Deze nummers zijn opmaten voor de twee absolute hoogtepunten van het album: ‘Kiss And Fly’ en het onweerstaanbare titelnummer “Graffiti Soul’, waarin Simple Minds wel iets van INXS weg heeft.
In de speciale uitvoering van het album (met schitterend artwork) zit een bonus cd met covers van hun inspiratiebronnen. De heren hebben dat met het album Neon Lights al eens eerder gedaan, maar dat album valt in het niet bij wat de heren hier klaarspelen. De meest opvallende covers zijn ‘A Song From Under The Floorboard’ van Magazine; de band die de groep inspireerde tot het maken van het debuutalbum Life In A Day, en het verrassende ’Teardrop’ dat we natuurlijk van Massive Attack kennen.
De Simple Minds zijn weer helemaal terug en verdienen dat ze weer eens in het zonnetje worden gezet. Dames en heren van de “serieuze” muziekpers: u kunt voorlopig de azijn weer opbergen, Graffiti Soul is een wereldalbum van een wereldband.
Just Jack - All Night Cinema Just Jack (echte naam: Jack Allsop) brak twee jaar geleden door met de...
Tortoise - Beacons of Ancestorship Wie denkt dat synthesizer niet meer bestaat heeft het fout. Tortoise pakt...