2008-11-18
Nigel of Bermondsey is het alias van Nigel Hoyle, de oprichter van Gay Dad. Hier in Nederland misschien niet echt een bekende band, maar in thuisland Engeland behaalden deze glamrockers twee behoorlijke hits zo rond de eeuwwisseling. Gay Dad bestaat helaas niet meer, maar zo te horen aan zijn debuut kan Nigel het ook prima in zijn eentje af.Op zijn titelloze debuut begeeft Nigel zich op het terrein van de psychedelische pop. Eigenlijk in min of meer hetzelfde straatje als MGMT, al geven die er vaker een elektronische en dansbare draai aan. Nigel koestert de 60’s roots van zijn liedjes er vaak teveel voor om er dergelijke moderne fratsen mee uit te halen. Hij werkt liever met fraaie koortjes (‘Come with me’), en houdt het over het algemeen bij een traditionele instrumentkeuze. Wat dat betreft zijn de eerste 45 seconden van de aanstekelijke single ‘Overload’ een uitzondering op het album.
Opener ‘We are strangers’ is daarom misschien representatiever. Deze nestelt zich na één keer beluisteren trouwens gelijk voor een paar dagen in je brein. Fijn liedje dus. De zang doet denken aan die van Jonathan Donahue van Mercury Rev. Niet geheel ontoevallig ook een grossier in psychedelische popliedjes. Dat Nigel of Bermondsey catchy liedjes kan brengen is dus gelijk duidelijk. Maar de band bewijst met prachtliedjes als ‘Hold on’ en ‘How long have we got’ ook hevig te kunnen ontroeren.
En zo is het album behoorlijk gevarieerd, en staat het vol van de mooie melodielijnen en dromerige popliedjes. Zonder problemen weet het hierdoor de volle lengte de aandacht vast te houden. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die moeten wennen aan de karakteristieke zang van Nigel Hoyle. Maar de doorzetter wordt beloond met een karrenvracht aan prachtliedjes.
Palloc - A Tree in our CityWanneer je elektronica mixt met afwijkende instrumenten en daarbij veel sfeer...
Fripp & Eno - (No Pussyfooting) In september 1972 duiken Robert Fripp , gitarist en oprichter van King...