2022-02-13
Fast Idol, het nieuwste album van Black Marble, klinkt alsof het gemaakt is door iemand die net de drumcomputer heeft ontdekt, en nog moet leren hoe je een afwisselende partij programmeert. Chris Stewart, het enige bandlid, maakt alles zelf. En dat is jammer, want hij zou echt baat hebben bij een goede zanger. Eentje die niet klinkt alsof hij in de ruimte naast de studio staat te zingen, starend naar z’n schoenen en wringend met z’n handen van ongemak. Het grote aantal vraagtekens in de songteksten op genius.com geeft aan dat er meer mensen moeite hebben om hem te verstaan. ”Attempting to transcribe. throw me a bone, Chris”, voegt een welwillende luisteraar aan een songtekst toe. Een inspirerende tekstschrijver zou trouwens ook een prettige aanvulling op het werk zijn. Het zal allemaal vast heel veel betekenen voor Stewart, maar voor de rest van de wereld blijft het gissen. Hoe dan ook, zijn manier van werken is een bewuste keuze.Opener ‘Somewhere’ begint met de meest basale midtempo vierkwarts beat die er is. Na anderhalve minuut lijkt iemand per ongeluk op een andere presetknop te drukken. Ineens gaat het nummer in uptempo verder tot het eind. Ook het synthesizer- en gitaarwerk spreekt niet tot de verbeelding. Enkel de sounds van toen gebruiken, is onvoldoende om te bekoren. Er is in dat decennium al genoeg rommel gemaakt. Daar hoeft niet nog meer aan toegevoegd te worden. Het is overigens de vraag hoe lang die sounds nog hip zijn. De magie van de eighties revival is nu toch wel eens uitgewerkt? Tijd om inspiratie te putten uit een ander decennium.
Black Marble valt kwalitatief behoorlijk uit de toon vergeleken met andere artiesten uit de Sacred Bones stallen. Zelfs de mastering door Josh Bonati kan Fast Idol niet meer redden. Na vier albums kunnen we concluderen dat de muziek van Chris Stewart weinig indruk weet te maken. Het blijft een matige kopie van elektronische muziek uit een lang vervlogen tijdperk, zonder enige toevoeging van nu. Tel daar de lusteloze voordracht bij op en je hebt een album dat gemaakt is voor de vergetelheid.
The Body And Big Brave - ...Leaving None But Small Birds The Body is een heavy duo uit Providence (VS) dat graag experimenteert in...
Parquet Courts - Sympathy For Life Als een fris nieuw bandje wordt gehyped door de muziekpers en de muzikanten...