2023-03-05
Indigo Sparke is een singer-songwriter uit Sydney, Australië. In 2021 kwam haar debuutplaat Echo uit. De opvolger Hysteria is er dus al snel. De hoes, in zwart wit, laat een onscherp beeld zien van Indigo. Het gevoel dat deze verpakking oproept is Kurt Cobain. Ook het eerste nummer, ‘Blue’, waarin Indigo zichzelf enkel met gitaar begeleidt, haalt naast Nirvana ook het Lou Reed-gevoel naar boven, maar dan enkel de dreiging..
Op Hysteria staan veelal spaarzame songs die Indigo zelf heeft geschreven. Het is een kale plaat die dreigend, maar pakkend aanvoelt. Indigo grijpt je met haar stem die op de voorgrond staat. Een referentie punt is de cover ‘Sweet Jane’ door de Cowboy Junkies. Als je dat nummer mooi vindt dan is Indigo een vrouw om in je armen te sluiten.
Het tempo is in de eerste drie nummers traag, maar muzikaal valt er veel te genieten van alle kleine accenten.
Je merkt amper dat er veelal zes tot zeven muzikanten aan het werk zijn. Heerlijk ingetogen wordt er gespeeld.
De eerste drie nummers zijn ook de nummers waarmee Indigo jouw aandacht wil trekken. Van deze eerste nummers is extra werk van gemaakt., want Op YouTube staan drie bijbehorende videoclips.
In ‘God Is A Woman’s Name’ gaat het tempo iets omhoog en komt er wat meer vuur in Indigo’s stem, waarbij tegen het einde van dit fraaie nummer het gas er weer vanaf en er weer op gaat. Bij ‘Golden Ribbons’, halverwege de plaat krijg je een gevoel van herhaling en achteruitgang. De eerste drie (kennismakings)nummers zijn dan ook de beste nummers van de plaat. Nu moet ook worden gezegd dat dit ook muziek is die je het beste in de avond kan luisteren. In het donker en niet bij daglicht met de nodige al gauw overstemmende buitengeluiden.
Even verderop weet ‘Sad Is Love’ je dan wel weer te grijpen. Een ideaal nummer om ook je eigen verdriet te verwerken. ‘Set Your Fire On Me’ is wederom een herhalingsoefening met te vaak dezelfde titeltekst.
De titeltrack blijk wel een van de topnummers te zijn, maar past niet bij het overall gevoel van de plaat. Dat is eerder black & white, zoals de albumhoes. Zwartwit foto’s zijn vaak erg mooi omdat ze geen overdaad (kleurenpalet) hebben maar enkel de kern beklemtonen, die dan beter tot zijn recht komt. In het geval van Hysteria is dat de stem van Indigo en de rest van de instrumenten staat daarbij in dienst.
Vanuit Australië carrière maken in Europa is niet makkelijk met een afstand van 16.600 km.
Aan haar tweede plaat ligt het dan ook zeker niet. Het kleine uur aan muziek op deze plaat is vooral wat aan de lange kant, aangezien er toch wel enige eentonigheid de kop op steekt, ondanks dat de songs prettig in het gehoor liggen. Indigo Sparke is echter een artieste om verder te volgen, want ze gaat zich vast nog verder ontwikkelen.
Ashe - RaeDe 28-jarige Ashlyn Willson, met als artiestennaam Ashe , geboren in San...
Aidan & The Wild - Revelation Never Came Voor Revelation Never Came schreef Diederick van den Brandt alle nummers en...