2022-12-27
Het is grappig om te beseffen dat je door een albumhoes op het verkeerde been gezet kan worden. Bij de mix van pasteltinten in geel en roze op Zwei van Flying Moon In Space verwacht je zweverige ambient of dreampop. Als de naald in het transparante vinyl zakt, en een Jean-Michel-Jarre-achtige synthesizerpartij start, lijkt dat de eerste minuut nog te kunnen kloppen. Totdat de beat inzet. De band uit Leipzig serveert namelijk opzwepende en donkere electrorock. De toevoeging van synthesizers en field-recordings maakt de opvolger van hun succesvolle titelloze debuut uit december 2020 elektronischer. Het heldere, galmende gitaargeluid hoor je niet echt meer terug. Gebleven zijn de ritmiek van herhaling, de energie van de snelle drums en de onderkoelde zang. Door de lockdowns tijdens de Corona-epidemie is dit werk in eerste instantie als een ouderwetse kettingbrief tot stand gekomen, waarbij elk bandlid zijn invloed deed gelden. Die basis hebben zij in een periode van drie weken in de studio opgenomen. Heel wat anders dan hun urenlange improvisatiesessies. En dat heeft dus tot een subtiele verandering van het geluid geleid.
De invloed van krautrockgiganten als CAN en Neu! zijn onmiskenbaar. De wat oudere luisteraars zullen nog wel meer invloeden horen uit de periode rond de opkomst van de post-punk. Op de A-kant ligt het tempo hoog, en stuwt de bas de band er door heen. Het als single uitgebrachte ‘Optimist’ met de lekkere arpeggio synthesizer is het sterkste nummer. Na een snelle start op de B-kant vertraagt het tempo steeds verder en wordt alles zwaarder. Daarmee wordt de maatschappijkritiek in de Engelse teksten wat meer benadrukt.
Als de uitdrukking over het moeizame tweede album al enige waarheid bevat, is deze band de uitzondering op de regel. Zwei is ondanks de fantasieloze en uitgemolken titel voor een opvolger verder een ijzersterk album. Het Duitse zestal zet geëngageerde muziek neer in een onweerstaanbaar dansbaar format. Flying Moon In Space speelt in januari op het ESNS festival in Groningen en zal weinig moeite hebben om indruk te maken.
Tess Parks - And Those Who Were Seen DancingDe meeste artiesten zullen Nietzsche niet zomaar aanhalen; vaak is er dan...
Reptaliens - Multiverse Veel muzikanten hebben de langdurige gedwongen isolatie aangegrepen om in...