2020-11-19
All Them Witches is niet in een hokje te proppen. Kun je proberen, maar met het volgende nummer kruipen ze daar toch weer uit. Het is een organisch geheel waarbij ze een sterke mix van alternatieve rock, psychedelische desert blues, classic heavy rock en dark country bewerkstelligen. En zelfs dan nog schiet de omschrijving tekort. Tot en met oktober 2018 was dit een viertal met toetsenist, waar ze het dan tegenwoordig zonder doen. Hiervoor hebben ze niets op atmosfeer, kracht of moody vibes ingeleverd. Het nieuwste album Nothing As The Ideal geeft de indruk dat ze daar door juist creatiever te werk zijn gegaan om dezelfde vibes neer te zetten.Dit is de eerste keer dat ze als trio een album opnemen. Daar hebben bassist en zanger Charles Michael Parks Jr, gitarist Ben McLeod en drummer Robby Staebler totaal geen moeite mee. Integendeel, ze trekken juist harder van leer om te bevestigen dat All Them Witches geen gemiddelde hardrockband is. Alle ingrediënten zijn aanwezig: psychedelische blues riffs, melodische baslijnjes als ook de onverwachte twists in ritme en tempo. En veel meer dan dat.
Met Nothing As The Ideal zijn ze er weer in geslaagd om een organisch geheel te creëren. Een geheel waarbij de muziek in richtingen kruipt zoals dat natuurlijk voelt, zonder voorspelbaar te worden. Opener ‘Saturnine & Iron Jaw’ blinkt daar in uit. Dromerig opent de plaat met Jimmy Hendrix-achtige klanken, om daarna over te slaan op dik modderig gitaarspel. Een muur van geluid wordt opengetrokken en doet in de verte denken aan Mastodon. Maar bijt je niet te veel vast in die vergelijking, want de Nashville invloeden sijpelen ook als vanouds door.
‘Enemy Of My Enemy’, ‘41’ en ‘Lights Out’ kenmerken zich eveneens door die stevig rollende riff. Het is een sterk handelsmerk van dit album wat de band een extra punch geeft. En toch zijn er nog genoeg momenten te vinden die meer ingetogen van aard zijn. De korte instrumental ‘Everest’ wordt opgevolgd door het langere, stonermetal-achtige ‘See You Next Fall’, waarbij de muziek op als vanzelf evolueert in iets groters. Ook wordt het verhaal van de ‘Coyote Woman’ weer opgepakt en krijgt deze keer een vervolg met ‘The Children Of Coyote Woman’. Dit vertaalt zich in een akoestisch moody en dark countrynummer in dezelfde vibe als de eerdere liedjes over dit personage.
Ieder album van All Them Witches is een ontdekkingsreis op de bonnefooi; je weet nooit waar je uiteindelijk terecht zult komen. Daar is Nothing As The Ideal geen uitzondering in. Het gevoel en de emotie geven als een soort kaart een indicatie van de route, maar dan kan er alsnog plotsklap een weg afgesloten zijn. Of juist open gaan. Afsluiter ‘Rats In Ruin’ is daar een heel goed voorbeeld van. Zonder te veel te verklappen: wat als akoestische track begint, blijkt zo veel meer te zijn. Een gegeven dat ze op ingenieuze wijze in zetten om zo het album tot een absoluut hoogtepunt te laten komen.
Kate Bollinger - A Word Becomes A SoundAltijd willen weten wat er in een hoofd omgaat als de veilige kindertijd...
The Pineapple Thief - Versions Of The Truth Net als labelgenoten Gazpacho heeft ook The Pineapple Thief een hoog...