2007-06-07
Het album zorgde nog voor wat tweespalt onder de Springsteen adepten (was rockster Springsteen verworden tot een veredelde vertolker van kampvuurliedjes, compleet en al met ge-too-ri-aa en fol-did-dle-di-aa?). De aansluitende liveshows wisten zowat iedere aanwezige te overtuigen (voor een verslag van het concert in het Sportpaleis te Antwerpen klik hier). Nu is er dan een liveregistratie van drie avonden The Point in Dublin: Bruce Springsteen With The Sessions Band, Live In Dublin. Rustig achteroverleunend kan men nu bekijken wat dit project van Springsteen zo uniek maakt. En na ruim twee uur zou dan toch iedereen overstag moeten zijn.De setlist bevat feitelijk 3 type songs. Uiteraard komen er veel nummers van We Shall Overcome The Seeger Sessions langs. Daarnaast wordt er nog verder geput uit de Amerikaanse muziekgeschiedenis met nummers als ‘Love Of The Common People’, ‘This Little Light Of Mine’ of ‘How Can A Poor Man Stand Such Times And Live’. De laatste categorie songs zijn songs uit het eigen songbook van Springsteen, deze zijn meestal omgeturnd in compleet onherkenbare versies. Zo verwordt het ingetogen ‘Open All Night’ van het Nebraska album tot een ware rock-’n roll en swing knaller van het zuiverste soort en een rockballad als ‘Further On Up The Road’ krijgt een soort van folk behandeling met afwisselende leadvocalen.
Het wordt al snel duidelijk dat het allesbehalve een oneman show van Springsteen is. De 17-koppige band krijgt uitgebreid de gelegenheid zich te profileren. Zo geeft Springsteen de fenomenale banjo-speler letterlijk een duw richting het publiek, om zo de wat schuchtere muzikant ook de aandacht te laten krijgen die hij verdient. De enorm veelzijdige Seeger Sessions band speelt net zo makkelijk folk, country als dixieland en dit bijna allemaal met musicalachtige perfectie. Mocht de Seeger Sessions band bij het in drie dagen opgenomen album in de woonkamer van The Boss nog een gelegenheidsband zijn, die op het album hoorbaar improviseren op aanwijzingen van de baas zelf, na een aantal maanden touren is het gezelschap verworden tot een geoliede muzikale machine in optima forma. En dan een machine in de goede zin van het woord. Het speelplezier straalt namelijk van alle gezichten af.
Zo af en toe besef je dat hier een van de grootste rockartiesten van onze tijd staat, die nu gezellig oude Amerikaanse volksliedjes staat te zingen, met een bevlogenheid of de hele wereld nog veroverd moet worden. Het is één groot feest met Springsteen en zijn Sessions Band. Slechts af en toe is er plaats voor ingetogenheid, zoals op ‘Highway Patrolman’ of ‘When The Saints Go Marching In’. Vooral dit laatste nummer krijgt een prachtige en serene uitvoering. Het zijn stuk voor stuk uitmuntende muzikanten, die ook nog eens ruimschoots in de gelegenheid worden gesteld dit te etaleren. Natuurlijk is het allemaal groots en uitgelaten, maar de afwisseling en bevlogenheid maken dat dit nooit gaat vervelen.
Het is allemaal pais en vree op het podium en ook bij het publiek. Af en toe komt er zelfs een soort van oppervlakkigheid om de hoek kijken die niet des Boss is. Het lijkt er op dat Springsteen er juist voor kiest om, in een tijd dat veel collega bands en artiesten erg met politiek bezig zijn, het Amerika van weleer te prijzen. Even geen aanklachten aan het adres van dhr. Bush of kwaad worden om het falen van de Amerikaanse overheid bij de ramp in New Orleans, maar gewoonweg een muzikaal feest bouwen, met oude liedjes uit vervlogen tijden.
Satellite Party - Ultra PayloadedStilzitten komt niet voor in het handboek van Perry Farrell . Na een reünie...
Blunt - Where Minds Touch Where Minds Touch is alweer het derde album van de West-Vlaamse band Blunt...