RECENSIE: Radiohead - The King Of Limbs

Radiohead -The King Of Limbs
recensie cijfer 2011-03-01 Is het een vogel? Is het een vliegtuig? Het zijn vragen die eigenlijk geen plaats hebben in de muziek. Toch horen we ze iedere keer wanneer Radiohead een nieuw album heeft uitgebracht tot tegen het belachelijke aan langskomen. Het is een pijnlijke poging om iets koste wat koste in een hokje te proppen. Wat zou het hilarisch zijn als Thom Yorke en zijn mannen ooit worden betrapt wanneer zij lachend naar de bank rijden, kilo's sigarettenas op de hoezen van Kid A, OK Computer en In Rainbows op de achterbank, gillend dat ze geen idee hebben hoe ze die cdtjes hebben opgenomen en wat ze erbij voelden of dachten. Het zou de 'Lotus Flower'-videodans doen verbleken. De kans dat dit ooit gebeurt is echter nihil. Radiohead klinkt in 2011 nog steeds als een band die zijn weerga niet kent. Als een band die geen slechte muziek kan maken, omdat ze de muziek zo goed kent. En The King Of Limbs is het zoveelste bewijsstuk waarmee wordt aangetoond dat, vogel of vliegtuig, Radiohead gewoonweg een collectie van geniale muzikanten is.

De eerste keer dat The King Of Limbs vluchtig wordt beluisterd, zal voor velen een teleurstelling zijn. De eerste helft van de plaat klinkt in eerste instantie namelijk als een simpel electro-album, alsof Flying Lotus het heeft opgenomen en 138 geluidjes is vergeten. Maar per luistersessie ontdek je weer meer lagen in tracks als opener 'Bloom' en 'Little By Little'. Stuk voor stuk zijn het bewegende collages: op een leeg vlak geplakte geluidsfragmenten die worden geïntroduceerd (soms geleidelijk, soms ineens), worden weggenomen (soms gescheurd, soms geveegd) en weer terug worden geplakt (soms met gladde plak, soms met eenseconde lijm). The King Of Limbs is niet alleen bijzonder, omdat het album vanuit het niets werd aangekondigd en uitgebracht. Het is ook een bijzondere plaat, omdat het meer dan bij de meeste andere albums uitmaakt waarop je de cd beluistert. Ben je zo'n luisteraar die al zijn muziek uit zijn laptop-speakertjes laat knallen? Vermeldt dat dan wanneer je ergens een oordeel velt, want dan weten lezers dat je een hoop gemist hebt.

The King Of Limbs is ook een van de indrukwekkendere platen waarop man en machine samenwerken. Het geheel is niet van het niveau van Battles' grotendeels instrumentale meesterwerk Mirrored uit 2007 maar staat daar ook niet ver vanaf. Kille computergeluiden worden afgewisseld met de warme klanken van een door handen van vlees en bloed bespeelde gitaar. Yorke's vocalen zijn in het ene nummer zwaar bewerkt maar blijven in het andere nummer onaangetast. Ook een belangrijk aspect van The King Of Limbs is de toegankelijkheid van de plaat. Thom levert in onder andere de eerste single 'Lotus Flower' en 'Morning Mr. Magpie' een sexy zangprestatie af die goed in smaak zal vallen bij een publiek dat nagellak belangrijker vindt dan muziek. Maar tegelijkertijd bevatten ook die tracks genoeg wol om eindeloos doorheen te woelen.

Na een energieke eerste helft, eindigt The King Of Limbs in rust. 'Codex' is een prachtige pianoballad, waarin blazers op de achtergrond de sfeer versterken. Het eveneens bloedmooie 'Give Up The Ghost' bestaat uit opeengestapelde, bewerkte laagjes van Yorke's stem, losjes bij elkaar gehouden door een akoestische gitaar. Afgesloten wordt er met 'Separator', het enige nummer op The King Of Limbs met een natuurlijke op- en afbouw, waardoor het album niet eindigt met een ongepaste knal.

Want voor ongepaste knallen is geen plaats op The King Of Limbs. Het is een meesterwerk waarop het soms luidruchtige geëxperimenteer van eerdere platen eindelijk tot rust komt. The King Of Limbs biedt een muzikale zee waarin men moet verdrinken om de schatten op de bodem te ontdekken. Er is echter ook een gebrek aan hoge golven, wat een teleurstelling kan zijn voor luisteraars die liever niet kopje ondergaan in hun muziek. Desalniettemin bewijst Radiohead wederom een geniale band te zijn die altijd in beweging is. En The King Of Limbs is nu al het meest besproken, meest gehate en (door ondergetekende) meest geliefde album van 2011.


Eerdere recensies van Radiohead:
- 17-06-2008: The Best of (cd+dvd);
- 14-10-2007:
In Rainbows;
- 09-05-2007: Com Lag 2plus2isfive;
- 11-04-2007: Airbag / How Am I Driving.
Recensent:Randy Timmers Artiest:Radiohead Label:V2 Records
Buffalo Tom – Skins

Buffalo Tom - SkinsNa Smitten (1998) bleef het lange tijd stil rondom Buffalo Tom . In 2007...

Bløf – Alles Blijft Anders

Bløf - Alles Blijft Anders Harder dan tijdens ‘Punt’ hebben we Bløf nog niet eerder gehoord. De...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT