2017-04-24
Punkrockers gone acoustic, het is ondertussen een genre op zichzelf te noemen en met een fenomeen als de Revival Tour kent het fenomeen praktisch ook een naam. Deze tour (niet te verwarren met de Revival Tour van Selena Gomez) was een tournee met diverse punkrockers die hun elektrische gitaar hadden omgeruild voor een akoestische gitaar. Grote spelers hierin waren Chuck Ragan van Hot Water Music, Brian Fallon van The Gaslight Anthem, Tim Barry van Avail, maar ook Dave Hause van The Loved Ones. Nu is de beste man ook bekend van andere bands als Paint It Black, The Falcon en The All Brights, maar met geen enkel project kreeg hij het vooralsnog voor elkaar drie platen bij elkaar te schrijven. Totdat hij Bury Me In Philly uitbracht onder zijn eigen naam, oftewel zijn meest recente soloplaat. Zijn eerste eigen plaat draagt de naam Resolutions en legt de focus heel sterk op Dave en zijn houten gitaar. Logisch natuurlijk, want het was destijds voor hem nieuw terrein waarop zijn stem het stralende middelpunt moest zijn. De welbekende stem die breekbaar, oprecht en krachtig tegelijk klinkt. Een nummer als ‘Time Will Tell’ is hier een prachtig voorbeeld van. Met opvolger Devour uit 2013 is een flinke muzikale stap gezet, waarbij de nadruk heel erg is komen te liggen op een vol bandgeluid. Het is niet langer Dave die centraal staat, maar het liedje, zoals dat uitblinkt in bijvoorbeeld ‘Damascus’ en ‘Benediction’. Het is een album van uitersten, waarbij het van extreem ingetogen naar groots en bijna theatraal gaat.
Nieuwe release Bury Me In Philly zit gevoelsmatig tussen de eerste en tweede plaat in. Het bandgeluid staat wederom centraal, maar de afstand tussen die uitersten is een heel stuk kleiner. In deze context lurkt het gevoel dat Dave op safe gespeeld heeft. De akoestische gitaar is voor het leeuwendeel van de nummers weer verruild voor een elektrische gitaar. Grote inspiratiebron is voor een groot deel ‘Summer Of ‘69’. Bij ‘The Flinch’ en ‘My Mistake’ ligt dit er dik bovenop, waarbij de akkoorden op dezelfde herkenbare manier worden aangeslagen. Dit is ook aan de orde bij ‘Shaky Jesus’, wat zelfs een religieuze ondertoon kent. ‘Dirty Fucker’ daarentegen speelt met een AC/DC-riff en wordt in live-shows aan Donald Trump opgedragen.
Het zijn allemaal elementen die herkenbaar klinken en bij sommige tracks iets te veel herhaald worden, en nergens leeft het echt op naar dat grootse, theatrale niveau van Devour. Op Bury Me In Philly spelen Dave en zijn band net iets té safe, waardoor ook zijn stem nergens echt hetzelfde uitbundige karakter heeft als op voorgaande werk van de grootse, kleine man. Opener ‘With You’ komt hier enigszins bij in de buurt, maar daar blijft het eigenlijk wel bij. Kortom, een prima plaatje om op de radio mee door te breken, maar de fans zijn wel iets beter gewend van Dave Hause.
The Peacocks - FlamingoZwitserland staat bekend om haar prachtige bergen en skigebieden, mooie...
CJ Ramone - American Beauty Gevalletje jongensdroom: Door je meest favoriete band uitgekozen worden om...