RECENSIE: Spiritbox - Eternal Blue

Spiritbox
recensie cijfer 2022-01-19 Wie fan is van metalcore in de lijn van Architects, zal de opkomst van Spiritbox niet ontgaan zijn. Singles als ‘Holy Roller’ en ‘Circle With Me’ werden ontzettend goed opgepakt, terwijl ze fundamenteel eigenlijk niet iets doen wat niet al eens gedaan is. Maar wat ze doen, doen ze ontzettend goed, waarbij zangeres Courtney LaPlante voorop staat. Met iedere single die ze uitbrachten, groeide hun faam en werd het dus hoog tijd voor een debuutplaat. Deze band bestaat sinds 2017 en komt op de proppen met Eternal Blue.

Architects kan een flinke invloed genoemd worden. Echter, daar waar Architects lui is geworden en het technische element steeds verder te zoeken is, zit die honger nog volop in Spiritbox. Zij grijpen die invloed bij de ballen, vermalen het tot iets eigens, waarmee ze iets maken dat op zichzelf staat. Bij wijze van fan-service doet Sam Carter van Architects mee op de track ‘Yellowjacket’. Laten we wel wezen, wie tegenover Courtney gezet wordt, moet van goede huizen komen. Gelukkig is dat iets wat van Sam eveneens verwacht mag worden.

Frontvrouw Courtney LaPlante draagt de band met haar stem. Ze weet altijd het juiste sentiment te raken of gaat juist tegendraads melodisch waar je screams zou verwachten. Ze is een beest: van emotionele melodieuze lijntjes tot brute screams. Maar wat ze ook doet, ze staat in dienst van het liedje. Ze overheerst niet, maar weet ze heel stipt te plaatsen waar het nodig is. Een sterk voorbeeld hiervan is de track ‘Secret Garden’. Met zijn prog-metal vibes, mede door het trippy basloopje, zou je verwachten dat ze losbarst. De pracht zit echter in hoe haar strot juist tussen dit het gitaargeweld door zweeft.

Maar natuurlijk heeft het album meer te bieden dan LaPlante. Sterk aanwezig zijn de elektronische elementen, maar ook de vibe dat iedere track ieder moment kan omslaan. ‘Hurt You’ doet bijna industrieel aan, waarbij LaPlante lekker mee schreeuwt op de bouncy djent beat, wat ze vervolgens goed overneemt in melodie van het refrein. En net als je denkt dat de track niet heftiger kan, komt de breakdown. En kan dat nog heftige? Ja hoor, zonder momemtum te verliezen gaat het over in ‘Yellowjacket’.

Een rustmoment vinden we in ‘The Summit’, waarbij het gevoelsmatig inderdaad voelt alsof de luisteraar even op een bergtop op adem kan komen. Van daaruit kan deze genieten van het kalme n poppy muzikale landschap dat Spiritbox heet. Naarmate het album vordert komen dit soort kalmere tracks steeds meer tevoorschijn. Zo zou het mooie ‘We Live In A Strange World’ het nog best eens goed doen op de radio.

Het album is twaalf nummers sterk die stuk voor stuk als een huis staan en hun eigen kracht hebben. Dat maakt wel dat Eternal Blue eerder als een verzameling van singles aanvoelt, waardoor het lastig kan zijn om in het album zelf te komen. Desalniettemin zijn het dan absolute knallers voor in een Spotify playlist bijvoorbeeld.
Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Spiritbox Label:Rise Records
Cover Twelve Foot Ninja - Vengeance

Twelve Foot Ninja - Vengeance Twelve Foot Ninja is een Australische metalband die al sinds 2008 bestaat....

Justr

Just - Deep Cycles Justin Kniest is het levende bewijs dat leeftijd in muziek er niet toe doet....

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT