RECENSIE: HATEM - Ultraviolet Catastrophe

Cover HATEM - Ultraviolet Catastrophe
recensie cijfer 2013-03-07 Van folk naar electropop; het moet kunnen. Dat moet het Spaanse gezelschap HATEM (voluit Hola A Todo El Mundo) gedacht hebben. Begin dit jaar maakten ze in ons land nog indruk tijdens het Eurosonic Festival. Nu, enkele weken later, verschijnt hun tweede album Ultraviolet Catastrophe. Dit werd voorafgegaan door de nieuwe single ‘They Won’t Let Me Grow’, welke eveneens al een goede indruk achterliet. De viool en het overige brede instrumentarium hebben plaatsgemaakt voor veel synthesizers. De titel van het album refereert aan een gedicht van Roy Tiger Milton. Een gedicht over een uitweg uit een magische en onechte wereld.

Vanaf letterlijk de eerste seconde van het album maakt de band al een muzikaal statement; er bestaat gelijk geen enkele twijfel over de richting die de band op is gegaan op album nummer twee. De synthesizers voeren je mee de plaat in en blijven de gehele tijd prominent aanwezig. De gitaar heeft over het algemeen een ondergeschikte rol, maar maakt op verschillende keren zijn opwachting, vaak al je het niet verwacht. Soms zijn de nummers zweverig en op andere momenten opzwepend, zoals op het rockende ‘To My Tender Love’ en het aanstekelijke albumhoogtepunt ‘And A Just Man Howls’.

Het nadeel van het overvloedige gebruik van synthesizers, is dat het geluid zonder uitzondering behoorlijk vol klinkt. Af en toe kun je als luisteraar wel een korte nuance of dynamische stilte gebruiken, maar dit blijft grotendeels achterwege. Als dan de nummers ook nog bijna allemaal vrij lang van stof zijn, is het hele album voor je gevoel een vrij lange zit. Het valt wel te prijzen dat de band nergens afwijkt van de sfeer die ze vanaf de eerste seconde neerzet op dit schijfje. Met zo’n sfeervol geheel zijn de paralellen naar het eerdergenoemde gedicht niet ver te zoeken.

Het geluid reikt terug naar de jaren tachtig, maar klinkt toch tegelijkertijd erg als een album van nu. Veel van de arrangementen worden gespeeld op synthesizers in plaats van de gebruikelijke gitaar en viool. Toch klinkt de muziek nog steeds warm en organisch. Dit komt mede door de puike productie van D. Unison en Lica Petricca. Het geluid doet hier en daar denken aan M83, maar het gezelschap klinkt eigenzinnig genoeg om zich te onderscheiden van de massa. HATEM zou best wel eens door kunnen gaan breken in Nederland.
Recensent:Etan Huijs Artiest:HATEM Label:Dying Giraffe Recordings
Cover The Pignose Willy's - Who Do You Love

The Pignose Willy's - Who Do You LoveZaterdag 20 april staat al een tijdje rood omrand in de agenda van veel...

Cover Tim O`Brien & Darrel Scott - Live - We`re Usually A Lot Better Than This

Tim O`Brien & Darrel Scott - Live; We`re Usually A Lot Better Tim O’Brien is een geweldig zanger, muzikant en componist. Darrell Scott...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT