2021-09-14
Het ‘atijd lastige’ tweede album van de Noord-Ierse, maar vanuit Dublin opererende, folkies van Saint Sister is voornamelijk geschreven tijdens de periode waarin er veel opgetreden werd ter promotie van debuutalbum Shape Of Silence. Voor het geluid en vorm op het in eigen beheer uitgebrachte Where I Should End maakt het allemaal niet heel veel uit. Morgan MacIntyre en Gemma Doherty weten ook nu weer hun melancholieke overpeinzingen zoetgevooisd tot ons te brengen op een album dat in het verlengde ligt van hun debuut. Het zijn vooral die Goddelijke stemmen van de twee dames die het album dragen.Veel van de teksten zijn een beschouwing van de gecompliceerde relaties en vriendschappen die de dames hebben (gehad), maar enige maatschappijkritische analyses weten ze ook te maken. Vooral ‘Manchester Air’ is zo een liedje. Het sober begeleide liedje handelt, op een wat cryptische manier, over een Iers stelletje dat een ongewenste zwangerschap laat afbreken in het Engelse Manchester. Iets dat in het oerconservatieve Ierland nog steeds een taboe is en waar je ook nog steeds verguisd wordt wanneer je je hier aan waagt; ” the night felt so light in the Manchester air, and I know I am angry most of the time, but whatever happened to dinner in Cabra, roll me up, sit me down, I’m the talk of the town”.
De liedjes van Saint Sister klinken vaak als traditionele, vrij trage folk waarin veel harp aanwezig is. Maar ook op deze plaat heeft de muziek een gelaagdheid die na elke luisterbeurt steeds meer op zijn plaats valt. Ook nu weer worden de traditionele instrumenten, net als op het debuut, mooi gemengd met subtiele elektronica. Het fraaist gedaan in afsluiter ‘Any Dreams’ dat een soort bescheiden housebeat laat horen met repeterende synthesizer. Het is subtiel, zeker niet plat en samen met de hemelse stemmen van de dames maakt dit tot een wondermooi liedje.
Alle melancholische beschouwingen vragen natuurlijk om een vrolijke tegenhanger en die is er dan ook gekomen in de vorm van ‘Karaoke Song’, dat begeleid door een vrolijke discobeat een beschrijving is van een avond vol vrolijkheid inclusief een door alcohol opgewekte verliefdheid met een sensuele knipoog; ” somewhere in between you and the television screen, I guess I should have known, it was always gonna be Sex Bomb - Tom Jones”.
Where I Should End is een mooi tweede album van Morgan MacIntyre en Gemma Doherty. De plaat zal zeer zeker de liefhebbers van Ierse folk weten te raken, maar ook minder ingewijden moeten deze plaat kunnen waarderen.
Tim Schou - Hero/Loser Tim Schou deed in 2011 mee met het Eurovisie Songfestival voor Denemarken...
John Murry - The Stars Are God`s Bullet Holes Op de een of andere manier wil de carrière van singer-songwriter, producer en...