RECENSIE: Louise Lemón - A Broken Heart Is An Open Heart

Lemon
recensie cijfer 2019-11-19 IJskoninginnen worden ze genoemd, de Agnes Obels en Aurora’s van deze wereld. Met hun filmische en bij vlagen sprookjesachtige muziek, die zonder meer de sfeer van de poolstreken uitademt, weten de Scandinavische zangeressen ook het westen van Europa te betoveren. Een vrij nieuwe loot aan de stam is Louise Lemón, wier nummers ‘Egyptian Darkness’ en ‘Appalacherna’ (beide uit 2018) al opdoken in de Netflix-serie Tidelands. Binnen het genre onderscheidt de 32-jarige Zweedse zich met haar uitgesproken warmbloedig karakter. Ze beschikt over een prachtige, soulvolle stem en giet deze in zware en intense liedjes.

Malin Louise Lemón Gadeborg, zoals ze voluit heet, omschrijft haar muziek als ‘death gospel’. Beetje belachelijke term natuurlijk, je zou de artieste op basis van haar tweede album A Broken Heart Is An Open Heart evengoed een ‘gothic Adele’ kunnen noemen. De plaat is gedrenkt in een thema waar de Britse zangeres tegenwoordig zo ongeveer het patent op heeft – hartzeer na een verloren liefde. Louise Lemón dikt haar nummers alleen aan met diepe piano- en drumklanken, veel galm en een scheurende gitaar op zijn tijd. Qua stem schakelt ze soepel en zo te horen graag van lichthees en kalm naar standje ‘alle registers open’, een techniek die Adele ook vertrouwd is.

Verwacht daarbij geen poëtische bespiegelingen, de teksten zijn van het allooi ”It’s not worth it / I’m never enough / It’s not love / I’m never enough” (uit de single ‘Never Enough’). Maar eigenlijk passen dit soort regels ook wel weer bij de nummers, die lijken te zijn geschreven om op te zwelgen of mee te brullen wanneer je bent verlaten door je lief. Probeer het dan maar eens droog te houden bij een diepbedroefd liedje als plaatopener ‘Sunlight’ of (de titel zegt genoeg) ‘Swimming In Sadness’.

Voor wie het prima gaat in de liefde of anderszins geen verdriet heeft op dat gebied wordt het al vrij snel een beetje te veel van het goede op deze plaat. De zon breekt echt nergens door, ook niet op het instrumentale intermezzo ‘Susceptible Soul’, al verschaft dit wel wat lucht. Dan pakt Adele, als we haar er nog even bij mogen halen, het toch beter aan. Naast tearjerkers als ‘Someone Like You’ zingt zij immers veel opgeruimder liedjes als ‘Rumour Has It’. Binnen haar eigen muzikale spectrum kan Louise Lemón daar een voorbeeld aan nemen.
Recensent:Ronnie Weessies Artiest:Louise Lemón Label:Dying Giraffe Recordings
Cover Iron & Wine - Our Endless Numbered Days

Iron & Wine - Our Endless Numbered Days Iron & Wine brengt hun tweede album na vijftien jaar opnieuw uit in een...

Cover Priests - The Seduction Of Kansas

Priests - The Seduction Of Kansas Na een reeks EP’s verscheen in 2017 eindelijk het debuutalbum Nothing Feels...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT