.jpg)
2012-12-24
Het heeft eerder dit jaar flink gedonderd in het Queensrÿche kamp; zanger Geoff Tate verliet de band met slaande deuren en in de maanden daarna werd er over en weer flink met modder gegooid. De sappige details leverden pagina’s aan bladvulling in de muziekbladen op. Daarbij claimen zowel Tate als Queensrÿche de bandnaam, zodat de ruzie ongetwijfeld in de rechtszaal gaat worden uitgevochten. Maar laten we ons daar verder niet mee bemoeien, erover uitweiden of partij kiezen. Het gaat om de muziek, moet ook Tate gedacht hebben want al snel komt hij met zijn tweede soloalbum Kings & Thieves op de proppen.Als één ding duidelijk wordt bij beluistering van Kings & Thieves, is het dat Tate verbitterd klinkt en in de teksten Queensrÿche een flinke trap na geeft. De teksten in nummers als ‘Take A Bullet’, ‘Dark Money’ en ‘Evil’ spreken boekdelen. Daarbij leveren emoties vaak goede muziek op en ook daarop is Kings & Thieves geen uitzondering. Deze tweede plaat van Tate is duidelijk harder dan zijn soloplaat uit 2002 en is eigenlijk een logisch vervolg op de laatste Queensrÿche platen. De heerlijke, uit duizenden herkenbare, stem van Tate zorgt ervoor dat de songs al snel tot leven komen. Omdat hij met ex- Queensrÿche gitarist Kelly Gray en toetsenist Randy Gane (ook met Queensrÿche verleden) twee prima co-songschrijvers in huis heeft, kun je Kings & Thieves geslaagd noemen.
De pompende opener ‘She Slipped Away’ is een mooi emotioneel lied over een verloren gegane liefde. In het daaropvolgende, venijnig klinkende ‘Take A Bullet’ gaat Tate tekstueel helemaal los en is het de vraag wie hij van zijn vroegere maten op de korrel neemt. Ook de andere nummers komen tekstueel soms behoorlijk fel over, maar liggen goed in het gehoor en gaan erin als koek. Dat Kelly Gray daarbij een partij geweldig gitaarspel op de mat legt is mooi meegenomen.
Andere hoogtepunten zijn, behalve de twee openingssongs, het slepende ‘Tomorrow’ en de prachtige ballad ‘Change’. Nummers waarin Tate de hoop op een betere toekomst ventileert. Maar ook afsluiter ‘Waiting’ is vrij rustig en doet en beetje aan Queensrÿche ten tijde van Empire denken. Ook in dit nummer, net als in ‘The Way I Roll’, speelt Tate een verdienstelijk stukje saxofoon.
Wie in de toekomst met de naam Queensrÿche aan de haal gaat, is eigenlijk niet belangrijk. De naam van Geoff Tate is groot genoeg om het op eigen kracht te kunnen en daar heeft hij de naam van zijn oude band niet bij nodig. Zolang hij maar platen blijft maken als Kings & Thieves zal het ons worst wezen onder welke entiteit dat gebeurt.
.jpg)
Steve Hackett - Genesis Revisited IIHoewel Steve Hackett al in 1977 Genesis verliet, zal zijn naam wel voor...
.jpg)
Merlijn - Merlijn Zo nu en dan wil de rechtgeaarde metalhead nog wel eens andere paden betreden...