.jpg)
2012-12-05
The Walkabouts draait al een tijdje mee. Opgericht in Seattle in 1984 en met inmiddels dertien studioalbums op zak, werd het tijd voor het eerste officiële live-album van de Amerikanen. Vernoemd naar de stad waar in juli de live-opnames werden gemaakt, is dat er nu eindelijk: Berlin.De keuze voor de Duitse hoofdstad is niet geheel verrassend. De countrypop van The Walkabouts is er bij de Oosterburen altijd goed ingegaan. Het heeft echter geen live-registratie met uitzinnig publiek opgeleverd. Voor en na de nummers klinkt steevast een redelijk braaf applaus, maar tijdens de nummers lijkt het alsof de band in een lege zaal staat. Het voelt aan als een kille show, zonder enige beleving.
Dat ligt ook voor een deel aan de middle-of-the-road country-pop die The Walkabouts de laatste jaren heeft gemaakt. Bijna de helft van de set bestaat uit nummers van het meest recente album Travels In The Dustland. Dat staat vol met weinig spannende nummers, die veilig binnen de lijntjes kleuren. Het zorgt niet voor een enerverend optreden.
Ook bij de oudere nummers, ‘Jack Candy’ en afsluiter ‘Grand Theft Auto’ (beide afkomstig van het vierde, meer rock-georiënteerde album van de band, New West Motel uit 1993), hebben hun scherpe randje verloren. Net als de nieuwere nummers klinkt het allemaal wat timide en veilig, waardoor alleen het dreigende ‘Lazarus Heart’ en ‘Acytelene’ voor een bescheiden opleving weten te zorgen.
The Walkabouts speelt zijn nummers prima en ook de opnames zijn van goede kwaliteit, maar geen enkel moment weet de band te boeien. Op Berlin hoor je een band die vijftien jaar te laat met een live-album komt. The Walkabouts zijn over the hill en uitgeblust. Voor een cd met prima gespeelde achtergrondmuziek kan Berlin nog doorgaan. Voor een spannende live opname niet.
.jpg)
Oceana - My HouseEr zullen niet heel veel mensen in Nederland zijn die de naam Oceana...
.jpg)
Dakota Suite - An Almost Silent Life De Brit Chris Hoosen is een zwaarmoedig man en dat schuift hij niet onder...