2010-12-09
De uit Chicago afkomstige powerpopband Ok Go werd bekend met een clip waarin de bandleden op fitness loopbanden dansjes uitvoerden. De clip, die het nummer ‘Here It Goes Again’ ondersteunt, werd binnen korte tijd een Youtube-hit en heeft inmiddels meer dan 5 miljoen kijkers. Het album Oh No, waar de hitsingle op stond, leverde nog meer interessante clips op, maar werd al uitgegeven in 2005. Dankzij de immense aandacht lukte het de band om een tour van drie jaar vast te knopen aan het uitgeven van dit album. Vijf jaar na Oh No komt de band terug met Of The Blue Colour of the Sky op het indielabel Paracadute, nadat het album eerder uitkwam en weer werd ingetrokken op Capitol.Het nieuwe album zoekt ergens tussen de jaren ’70 en ’80 een eigen geluid. De zang van zanger Damian Kulash doet bij tijd en wijlen denken aan Prince. En dan vooral de hoge stemmen die de zanger zonder naam uitvoert op zijn hitsingle 'Kiss'. Tegelijk zijn de vrij minimale, uitgesponnen gitaren op bijvoorbeeld ‘Skyscrapers’ meer kenmerkend voor de jaren ’70. Het is synthesizer plus hoge stemmetjes op dit album: 'White Knuckles' deint mee op de New Wave golf. Meer ritmische nummers, in lijn met bands zoals The Knack, zoals op het vorige album Oh No zijn minder aanwezig met uitzondering van ‘I Want You So Bad I Can’t Breathe’. Op dit nummer wordt dan wel weer uitbundig in de microfoon gehijgd, wat het nummer niet per se veel goeds doet. De dromerige, 80s synthesizer pophit ‘End Love’ maakt door de vele geluidjes en bastonen een wat minder foute indruk. Gelukkig werd er speciaal voor de grote fans een extra disc toegevoegd aan het album met maar liefst 22 extra tracks. Zes daarvan zijn interviews, twee zijn andere versies van ‘Skyscrapers’. Maar belangrijker: er staat een cover van 'Gigantic' van de Pixies op naast een cover van The Zombies. Speciaal de laatste twee nummers maken veel goed van wat er op het hoofdalbum blijft liggen. Want, het is opvallend hoe weinig “gewone” band-nummers op het nieuwe album staan. Er mist gewoon een solide rocknummer dat op Oh No meer duidelijk aanwezig was.
Hoewel je zou kunnen stellen dat Ok Go het voornamelijk moet hebben van de videoclips is het nieuwe album enigszins teleurstellend. Nergens slaat de band de plank helemaal mis, maar de synthesizernummers op het album zijn ook weer niet zo verbluffend dat ze de grond doen schudden. Waar ik op zat te wachten was een ritmisch nummer zoals ‘Here it Goes Again’. De band komt hier het meest mee op de speciaal disc. Gelukkig hebben we altijd nog de talrijke videoclips op Youtube waar de band er gretig nieuwe aan toegevoegd heeft. Deze mannelijke dansgroep zal niet op basis van de muziek de boeken in gaan, zeker niet wat Of The Blue Colour of the Blue Sky betreft.
The Whigs - In The Dark The Whigs is een interessant trio, afkomstig uit Athens (Georgia), dezelfde...
The Orb - Metallic Spheres (met David Gilmour) Er zijn mensen die The Orb niet kunnen smaken. ‘Te vaag’, ‘te ijl’, ‘te...