RECENSIE: Team Sleep - Team Sleep

teamsleep-teamsleep
recensie cijfer 2005-06-16 Over beladen releases gesproken zeg! Al jaren werd er gespeculeerd over een op handen zijnd project van Deftones zanger Chino Moreno. Hij zou zich steeds meer bezig zijn gaan houden met ambient en triphop en het woord experimenteel werd zodanig vaak in de mond genomen, dat daar haast wel een kern van waarheid in móest zitten. De studio opnames die begin 2002 onbedoeld hun weg naar het Internet vonden, wakkerden het vuurtje alleen maar verder aan. Team Sleep, de vlag waaronder toen al diverse muzikanten waren samengekomen, was op zijn zachtst gezegd “not amused” en besloot een geplande release in te trekken. Nu, ruim twee jaar en verschillende wisselingen in de samenstelling later, valt dan eindelijk het debuut op de mat.

Een debuut dat minder experimenteel uitpakt als menigeen wellicht had gehoopt. Het begin is zeer sterk, want met zijn rollende elektronische drums, donderende bas en subtiele gitaarspel is het beklemmende Ataraxia meteen het beste nummer van de plaat. Het volgende Ever (Foreign Flag) is kalmer en weliswaar rechtlijniger, maar daarom zeker niet minder indringend. De oorsprong van deze gloedvolle composities ligt duidelijk in de ambient georiënteerde aanpak die ook al sporadisch te horen was op de laatste twee Deftones albums. En hoe voor de hand liggend ook, de vergelijking met deze band moet toch meermaals worden getrokken. Natuurlijk door Moreno’s karakteristieke stemgeluid, maar ook de akkoordwisselingen en riffs doen regelmatig denken aan het vijftal uit Sacramento. Het ontneemt Your Skull is Red en Blvd. Nights echter wel van een eigen gezicht, nummers die toch al niet bepaald goed doordacht en uitgekristaliseerd klinken. De introductie van gastvocalisten geeft dit album echter een afwisselender geluid, waarbij vooral de bijdrage van Rob Crow in positieve zin opvalt. Klinkt Elizabeth nog iets teveel als een herhalingsoefening van Crow’s eigen band Pinback (en daarmee niet geheel op zijn plaats), zijn ritmische refrein in Our Ride To The Rectory werkt prachtig in afwisseling met Moreno’s lange, steunende uithalen. Een combinatie die zich tevens bewijst in de sfeervolle afsluiter 11/11. Daar staat tegenover dat zangeres Mary Timony (Helium) in haar bijdrage compleet verdwaald klinkt, om nog maar te zwijgen over de drie (!) instrumentale niemendalletjes die de plaat over de vijftig minuten moeten tillen.

Zo lijkt Team Sleep al op zijn debuut bezweken onder de sterk opgeklopte verwachtingen. Zonder elke voorgeschiedenis was dit echter zonder meer een sterk album geweest met een interessante benadering en enkele overtuigende tracks die voldoende aanknopingspunten bieden voor een meer verrassende opvolger. Misschien moeten we dit dan ook maar als zodanig beschouwen, al kost dat misschien wat moeite.
Recensent:Youri van der Avoird Artiest:Team Sleep Label:Warner
themapleroom-uncover

The Maple Room - Uncover*EveryoneAlweer een leuke nieuwe band ontdekt! Zodra de eerste klanken door de...

blacklisted-wereunstoppable

Blacklisted - We're Unstoppable Voor fans van Give Up The Ghost, Terror, Madball en The Hope Conspirancy....

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT