RECENSIE: Tired Pony - The Place We Ran From

Tired Pony – The Place We Ran from
recensie cijfer 2010-08-17 Als de superband Tired Pony inzet, denk je even dat je op een van de lofi avonturen van Lou Barlow terecht bent gekomen. Niet verwonderlijk, daar deze tot de favoriete van de werkelijke stem achter dit project, Gary Lightbody, behoort. Daar waar huisadres Snow Patrol toch wat meer bombast er in brengt, lijkt Tired Pony hier, net als het vorige project The Reindeer Section, hier meer voor het kleine gebaar te gaan.

Die gedachte wordt echter al meteen de kop ingedrukt bij het tweede nummer van The Place We Ran From, waar met gemak de stempel Snow Patrol op gedrukt kan worden. Waarom ‘Get On The Road’ niet gewoon op een plaat van Snow Patrol kan staan, god moge het weten. Prachtig is het duet met She&Him zangers Deschannel wel. Maar toch, deze samenwerking met Peter Buck (gitarist van R.E.M.) bevat niet alleen ‘Snow Patrol’ werk. De afwijking op The Place We Ran From zit hem voornamelijk in de country invloeden die door de popnummers heen verwerkt zitten.

Zo zou ‘Point Me At Lost Islands’ zo een bewerking kunnen zijn van een oude folkklassieker. Eentje die doet denken aan My Morning Jacket, maar dan vooral vanwege de enorme fabriekshal echo die op het geluid staat. Een galm die over de hele plaat hangt en voor een zeer verfrissend geluid zorgt.

Dat de gehele cd is ontstaan en opgenomen in twee weken, is terug te horen in de nummers. Het is haast alsof we de band live aan het werk horen. De liedjes zijn opgenomen in een a twee takes waarbij het aftellen een enkele keer niet eens van de take afgeknipt is. Het collectief – met o.a. (andere) leden van Belle & Sebastiaan, The Minus 5, Snow Patrol en R.E.M. – voelt elkander perfect aan en brengt elf open liedjes die balanceren op de rand van alternative rock en alternative country.

Natuurlijk doet de stem van Lightbody bijna voortdurend denken aan zijn mannenbroeders waarmee hij de wereld aan zijn voeten heeft gekregen, maar er is geen sprake van afvallertjes. Je zou haast zeggen alle elf raak. Als tegen het eind in ‘The Good Book’ ook Editors zanger Tom Smith er in komt is de plaat compleet. Na The Reindeer Section heeft Gary Lightbody ten tweede male bewezen dat een supergroep niet per definitie gedoemd is te falen. Met de juiste ingrediënten klinkt Tired Pony zelfs beter dan de laatste Snow Patrol.
Recensent:Tjeerd van Erve Artiest:Tired Pony Label:Cooperative Music
Brendan Perry - Ark

Brendan Perry - ArkAls mannelijke helft van Dead Can Dance is de muziek die Brendan Perry...

Department Of Eagles – Isota Records

Department of Eagles - Isota Records (Archive: 2003-2006) In 2000 vormden de studiegenoten Daniel Rossen (nu ook lid van Grizzly Bear)...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT