2010-08-29
Het Zweeds viertal Psychopunch VST, tevens vaandeldrager van de punk 'n' roll, levert met The Last Goodbye alweer zijn negende album af. De band bestaat al sinds 1998 en ontstond in Västeras, één van de belangrijkste industriesteden in Zweden. VST is trouwens een directe verwijzing naar deze stad. Leden uit diverse punk-, death-, metal- en rock 'n' roll bands vonden elkaar en op hetzelfde moment het gat in de markt. JM, Joey, Lindell en Jocke brengen, zoals op alle acht albums hiervoor, een unieke mix van punk en rock 'n' roll. The Last Goodbye verschijnt amper een jaar na Death By Misadventure en het moet gezegd dat het viertal trouw blijft aan zijn eigen sound. Zowel het rock 'n' roll gehalte als invloeden uit de punkbeweging blijken prominent aanwezig en bijgevolg dus weinig verrassend. Dit kunstje doen ze al meer dan tien jaar op dezelfde eigenzinnige manier.The Last Goodbye biedt je tien nummers, vier bonus tracks voor de cd versie en een tweetal voor de vinyl uitgave. 'Nobody Can Save Me', 'I'm Free', 'Stone Cold Bullet', 'Like A Hurricane On Fuel' sieren de cd versie terwijl 'I'm Free' en 'Shadows Of The Past' dat doen voor het vinyl. Een echte fan moet dus diep in de buidel tasten om alle nieuw werk te kunnen beluisteren. Het artwork voor deze cd is dan weer typisch Psychopunch en volledig herkenbaar. De pin-up girl in een haast komische stijl houdt de traditie in ere. Het is bijna onnodig de bandnaam te vermelden op het hoesje maar de dag van vandaag nemen vele artiesten toch het zekere voor het onzekere.
'Long Time Coming' en 'The Way She's Kissing', waarvoor men ook een video opnam, zijn voorbeelden waar het in de punk 'n' roll allemaal omdraait. Wie niet goed beseft wat het genre eigenlijk te bieden heeft, moet de oren maar eens spitsen voor deze twee pareltjes. De teksten van de liedjes hebben geen diepere betekenis of leiden je niet tot de hogere sferen maar dat kan en mag de fun zeker niet drukken. Inhoudelijk stelt het allemaal niet zoveel voor en gelukkig maar want het genre staat niet bekend om zijn tekstuele inhoud en maatschappelijke onderwerpen. 'Bring It On' is daar een mooi voorbeeld van en benadrukt de simpliciteit van de teksten in een stijl als deze. Het vette rock 'n' roll gitaar geluid verwerkt in een punk melodie geldt bijna voor elke song op deze schijf. Voeg daar een punk klinkende stem aan toe en je krijgt een bijzonder smakelijke portie muziek met ballen voorgeschoteld. Muzikaal geeft men de deuntjes ook geen diepgang mee. Opzwepende gitaren en beukende drums zorgen ervoor dat de verveling niet toeslaat hoewel het aanbod soms wat te clean klinkt. Het is net alsof niet alles uit de kast werd gehaald. Psychopunch VST speelt op veilig zonder de muziek tekort te doen. Bovendien borduurt men verder op vorige ervaringen en wellicht wordt dit voor de opvolger niet anders. The Last Goodbye is een recht door zee punk 'n' roll plaat die je heel vaak in de cd speler kunt stoppen en je de nodige slagen in het gezicht bezorgt. Live zorgen deze nummers gegarandeerd voor het nodige vuurwerk en kippenvel. Verrassingen zijn evenwel ver te zoeken maar toch loont het de moeite om deze Psychopunch aan te schaffen al was het maar om de cover alleen. Draai het volume naar rechts en geniet met volle teugen.
End Of Green - High Hopes in Low Places High Hopes In Low Places van End Of Green verschijnt nog geen twee jaar...
Easyway - Laudamus Vita "Wauw!" Er zijn echt te weinig woorden voor wat de gasten van Easyway...