2010-04-03
Higher Thought Planet Earth , oftewel (hed)PE, werd in 1994 opgericht door Jared Gomes en Wes Geer. De band uit Huntington Beach, Californië, brengt een mix van punk, metal, funk, reggae en hiphop. Crossover in de breedste zin van het woord dus. New World Orphans is alweer de zevende full-length van deze ‘G-Punks’ en ze zijn naar eigen zeggen scherper dan ooit. Waar de teksten voorheen vooral over seks, drugs en rock ’n roll gingen, probeert de band het nu over een andere boeg te gooien en meer politiek getinte lyrics te schrijven. Volgens het persbericht is de band “ momenteel super gefocust en helder” en willen ze de luisteraar – en de rest van de wereld – wakker schudden. De luisteraar kan zich dus voorbereiden op een hele rits open deuren die zullen worden ingetrapt. Daarnaast heeft de zanger zich “mentaal en spiritueel flink ontwikkeld”. Ik houd mijn hart vast. Na de intro bouwt het nummer ‘Live or Die Free’ langzaam op om vervolgens te ontaarden in ouderwetse uptempo hardcore. Net als je daar lekker in zit, haalt de band de vaart er helaas al weer uit. Dit nummer staat eigenlijk als een bouwtekening voor de rest van de plaat. Door de grote diversiteit aan stijlen, bevat de plaat veel tempo en sfeer wisselingen. Daardoor kom je er steeds net niet lekker in. Dat geldt dan voornamelijk voor de andere meer hardcore georiënteerde nummers zoals ‘Family’ en ‘Middle Class Blues’. Die stijl gaat ze duidelijk het beste af en dan klinkt (hed)PE ook nog best prima.
Bij nummers als ‘Bloodfire’, ‘Stay Ready’, ‘Stepping Stone’ en ‘Everything all the Time’ klinkt de band een stuk minder overtuigend. ‘Bloodfire’ is nog best aardig, maar de andere tracks zijn te bestempelen als matige nu-metal of slechte hiphop. Het absolute dieptepunt wordt bereikt in het nummer ‘Ordo (Ab Chao)’. Crossover is één, maar om vervolgens klezmer en reggaeton er bij te betrekken is toch echt teveel van het goede.
New World Orphans bevat welgeteld 24 tracks. Kwantiteit zegt echter niks over de kwaliteit. De band brengt de politieke boodschap niet geloofwaardig over en muzikaal gezien is het ook niet veel soeps. Er worden teveel stijlen bijgehaald, waarmee een onmogelijke combinatie ontstaat en dat nooit een geheel wordt. Vervolgens worden die stijlen allemaal weer uiterst mager uitgevoerd. Misschien kunnen de nu-metal kids wel met deze plaat overweg.
Various - Far Out Jazz & Afro FunkOp Far out Jazz & Afro Funk presenteert Far Out Recordings het beste...
Backyard Babies - Them XX - Best Of Zoals het elke zichzelf respecterende rockgroep uit de jaren ’80 tegenwoordig...