2010-03-04
Het Finse HIM is toe aan alweer het zevende studio album, getiteld Screamworks: Love in Theory and Practice, chapters 1-13. De band maakt volgens eigen zeggen ‘love metal’, liedjes over de liefde met een donker tintje. De laatste jaren is HIM aan het zoeken naar het geluid dat het beste bij hen past. Dark Light (2005) werd door de critici en de fans als te ‘pop’ en te ‘Amerikaans’ beschouwd. Opvolger Venus Doom (2007) ging veel meer terug naar de oorspronkelijke stijl van de band; veel gitaren, duidelijk aanwezige drums en een synthesizer. Een ruig randje zonder extra bijgeluidjes. Het geluid van Screamworks is een combinatie van de twee eerder genoemde albums. Producer Matt Squire, die onder andere werkte met Panic! At The Disco, Katey Perry en The Used, werd aangetrokken om Screamworks te bewerken. Hij staat vooral bekend om het maken van ‘power pop’. Dat klinkt toch heel anders dan ‘love metal’ en dat is duidelijk te horen op deze nieuwe plaat.Zoals de titel al aangeeft gaat ook de nummers op dit album weer allemaal over de liefde. Over liefdeswonden die maar niet willen helen, eenzaamheid, onbereikbare liefdes en hoop. Gegoten in een sausje van riffjes, veel cymbals en de stem van zanger Ville Valo. De synthesizers zijn weer volop aanwezig, gecombineerd met de tweestemmige refreinen geven ze het hele album een jaren 80 tintje. Eerste single is ‘Heartkiller’, een catchy, uptempo nummer met een makkelijk herkenbaar gitaarloopje. ‘Ode to Solitude’ ligt eveneens makkelijk in het gehoor. De muziek is gevarieerd, het tempo zit er lekker in en Valo haalt een paar keer flink uit. De tweede single is ‘Like St. Valentine’. De opening van het nummer knalt er flink in en is daarmee meteen een uitschieter op het album.
HIM is al sinds 1991 bij elkaar en van de vijf bandleden zijn er drie nog van de oorspronkelijke bezetting. Ook de basis van de muziek is in die jaren hetzelfde gebleven en alle teksten gaan over de (pijnlijke) facetten van de liefde. En dat hebben we inmiddels allemaal al wel een keer gehoord. Ook Screamworks is geen vernieuwend of in het oog springend album in het rijtje van zeven. Er is erg veel muziek in de nummers gestopt. Eigenlijk gebeurt er teveel en dat is jammer. Het is een lasagne geworden van muziek en bijgeluiden met extra veel kaas. De zang lijmt het allemaal aan elkaar, maar wordt er bijna in opgeslokt. Daardoor lijken veel nummers erg op elkaar en is het album niet makkelijk te verteren. Misschien moeten de heren eens stoppen met zoeken naar een nieuw geluid en het houden bij de stijl van bijvoorbeeld Love Metal (2003) of Venus Doom (2007). Terug naar de donkerdere, hardere basis, die een stuk minder zwaar op de maag ligt!
Eerdere recensies van HIM:
- 05-03-2007: Uneasy Listening Vol 1;
- 16-09-2007: Venus Doom.
Crookers - Tons of FriendsAfgelopen zomer had je mensen die de Crookers remix van Kid Cudi’s ‘Day ’n...
Do - Zingen in het Donker Alhoewel het laatste album van de Nederlandse zangeres Do uit 2006 dateert...