2009-09-09
Space rock. Zo labelt de Engelse band Litmus zichzelf. Space rock zeg je? Het lijkt erop alsof bands vandaag de dag de genres verzinnen waar je bij staat. Want als je goed luistert naar wat er Space rock moet zijn op de nieuwste plaat van deze band uit Londen, kan je met bestaande genres een aardig eind komen. Wat Litmus laat horen op Aurora is te omschrijven als een combinatie van heavy rock, stoner en progressief met een vleugje psychedelia. Dit laatste vertaalt zich voornamelijk als het toevoegen van ”swooshes, bleeps and twiddly noises”. Aurora is het derde studio album van deze heren en het is een album dat gemaakt is met een duidelijke handtekening. De band omschrijft zichzelf als ”Nothing you have ever heard before!” (dank je, MySpace) en hoewel dat wellicht wat overdreven is, mag je best zeggen dat Litmus een eigen stijltje ontwikkelt heeft. Deze eigen stijl is terug te horen in een karakteristiek album.
In de regel van progressieve muziek houdt ook Litmus vast aan langdurige nummers. Zo treffen we op Aurora onder andere drie tracks die respectievelijk tien, elf en twaalf minuten duren.
Waar Litmus voornamelijk sterk in is, is het variëren tussen (of tijdens) de nummers door. Zo zet het moeiteloos een heel rustig, bijna Led Zeppelin-achtig nummer (‘Kings of Infinite Space’) na een hyperactief hardrock nummer (‘Stars’) op dit album. Ook de eerder genoemde marathontracks gaan niet vervelen.
Litmus zal met Aurora zeker de liefhebbers van het genre special interest aanspreken. Dit heeft vrijwel altijd meteen tot gevolg dat het niet zal aanslaan bij de grote massa. Dit is misschien maar goed ook. Je hebt bands als Litmus nodig om de muziek die zij maken. Muziek gaat voor het geld en zo is het maar net.
Open Sesame - Through the eyes of VengeanceDat in België momenteel een meer dan gezond muziekklimaat heerst maakt ons,...
Broadway Calls - Good Views, Bad News Bill Stevenson vergeleek de band al met oude punkbands zoals Generation X....