2022-01-23
Twelve Foot Ninja is een Australische metalband die al sinds 2008 bestaat. Hoewel de term metalband eigenlijk geen correcte omschrijving is. Dat een band als Mr. Bungle ten tijde van het album California van grote invloed is, is een understatement. De band is best serieus in het gegeven om zichzelf niet te serieus te nemen. En dat doen ze goed. Zo kunnen brute en djenty metalriffs plots worden afgewisseld door een jazzlounge breakdown. Frontman Nik Barker doet hier een schepje bovenop en kopieert Mike Patton’s zangstijl één-op-één. Dat doet hij heel goed, maar helaas is het derde en nieuwe album Vengeance wel zijn laatste album met de band. Deze aankondiging kwam in december 2021 naar buiten, waarbij hij aangaf creatief uitgeput te zijn. Niet zo heel vreemd als je nagaat dat dit album onderdeel is van Project Vengeance, waarbij ook een graphic novel met dezelfde naam wordt uitgebracht. Plus ook een high fantasy novel genaamd The Wyvern And The Wolf geschreven door Nicholas Snelling. In de basis komt het er op neer dat ze hiermee het personage uit de bandnaam een geschiedenis en verhaal willen geven. Het mag wel duidelijk zijn dat ze niet alleen muzikaal werkelijk alle kanten op gaan, wat natuurlijk de nodige creativiteit vergt.
Het album Vengeance is anders in vergelijking met zijn voorgangers. In plaats van diverse genre-uitstapjes verdeeld over de nummers, is het hele album een muzikaal uitstapje. Zoals de albumhoes al doet vermoeden dompelen ze de tracks onder in een dikke jaren ’80 arcade-vibe. Openingstrack ‘Start The Fire’ krijgt hier een flinke dosis synthesizers van mee. Een verleidelijke triphopbeat vinden we in de titeltrack. ‘Shock To The System’ duikt er volop in met een funky disco-loopje, robotstem en zelfs een musical climax. Heel funky en bleepy wordt het met ‘Gone’, waarbij gitaren ondergeschikt raken aan het nieuwe geluid.
Sterker nog, niet alleen op ‘Gone’, maar over het gehele album treden de gitaren en drums op de achtergrond. Ze zijn er wel en versterken de absurde wisselwerking tussen genres alsnog, maar ze zijn braver in dat opzicht. Wel vinden we nog uitstapjes naar andere genres als mariachi (‘Culture War’) of bossa nova (‘Long Way Home’) terug. Een symfonische en afsluitende ballade vinden we in ‘Tangled’. Op de track ‘Over And Out’ doet Tatiana Shmayluk van de band Jinjer mee. Een pracht van een stem die goed samenvloeit met Mike Patt.. euuh frontman Nik Barker. En toch was het mooi geweest als ze ook haar scream in kon zetten. Gelukkig biedt Vengeance op zichzelf al meer dan genoeg.
Daar waar deze uitstapjes goed uitgevoerd worden en zorgen voor de nodige afwisseling, voelen de brutere stevige gitaarpartijen wat droog aan. Bands als Between The Buried And Me en Igorrr laten bijvoorbeeld goed horen hoe dat net zo extreem of absurd mee kan doen. Al met al, met tien nummers en 35 minuten in totaal is Vengeance van Twelve Foot Ninja op zijn zachtst gezegd een bijzondere ervaring.
thoughtcrimes - Tap NightDat The Dillinger Escape Plan een flink gat geslagen heeft in het begrip...
Spiritbox - Eternal Blue Wie fan is van metalcore in de lijn van Architects, zal de opkomst van...