2020-06-24
Wat maakt dat iemand een fictieve identiteit aanneemt? Is het de angst om nooit meer een normaal leven te kunnen leiden, mocht je beroemd worden? Of moet het juist de komst van het sterrendom versnellen door een hype te creëren? Net als de heren van Kiss en Daft Punk voor hen, hebben de leden van Magic Sword hun persoonlijkheid afgeschermd met een stage persona. Maar zij pakken het wel heel grondig aan, en hebben er een hele saga omheen gefantaseerd, compleet met een magisch zwaard. Het trio uit Boise, Idaho treedt verkleed op, met een soort gazen schermmasker voorzien van een ledstreep ter hoogte van de ogen. Rood voor “The Keeper”, blauw voor de “The Seer” en geel voor “The Weaver”. Voor laten we zeggen een jongetje van elf is dat allemaal fantastisch, maar volwassenen die hier openlijk van genieten hebben over het algemeen een hoog geek gehalte. Soms kun je gewoon maar beter niet te veel weten van de artiesten achter de muziek.Het genre van hun derde album Endless kun je kort samenvatten als een soort kruising tussen Vangelis, Kraftwerk en electronic dance music. De gitaar die op eerdere albums nog te horen was, heeft het veld moeten ruimen. Daardoor is de gelijkenis met de muziek van Daft Punk een stuk minder geworden. Met de volledig elektronische bezetting zou een sneller nummer zoals ‘Invincible’ niet misplaatst klinken op een dancefestival, maar de langzamere nummers zoals ‘Empress’ en ‘A New Quest’ hebben meer van een score voor sciencefiction à la ‘Bladerunner’. Het verbaast dan ook niet dat het nummer ‘In The Face Of Evil’ – van hun eerste album Magic Sword Vol. 1 – al gebruikt is in een shoot ‘em up videogame én de trailer voor superhelden film ‘Thor: Ragnarok’.
Wat wel intrigeert is dat dit soort muziek, die in de jaren zeventig opkwam en door de voortrazende techniek al vrij snel oubollig klonk, nu zoveel navolging heeft. Het barst van de zogenaamde Synthwave – of toepasselijker genaamd Retrowave – bands die het allemaal nog eens overdoen. En er zijn dus minstens evenzovele fans, die er geen genoeg van kunnen krijgen. Misschien toch eens Iván Castell’s documentaire ‘The Rise Of The Synths’ (2019) bekijken, om te zien waar dat vandaan komt.
Terug naar deze release. Heel veel variatie is er niet op te vinden. In elke track bepaalt de ostinato baslijn uit de synthesizer samen met de vierkwarts drum het ritme en de sfeer. Doordat het ene nummer zo weinig verschilt van het volgende, lijkt er haast geen einde aan het album te komen. In dat licht is Endless een treffende titel. Ondanks dat de muziek niet bijster origineel is, staat het als een huis. Hoe harder je het draait, hoe beter het eigenlijk klinkt. In zijn soort behoort het zeker tot het betere werk.
Hailu Mergia - Yene MirchaDe Ethiopische muzikant Hailu Mergia is één van de grote artiesten binnen...
Dana Gavanski - Yesterday Is Gone Dana Gavanski is een Canadese Singer-songwriter met Servische roots. Bij...