RECENSIE: Rumer - Nashville Tears

Rumer
recensie cijfer 2020-07-02 Zoals er dreamcatchers zijn, zijn er volgens de folklore in het zuiden van Amerika ook songcatchers. Dit zijn individuen die onbekende liedjes verzamelen en deze een stem geven om ze voor de mensheid te behouden. Een betere omschrijving van het vijfde album van Rumer is er niet. Toen zij moeder was geworden en haar man Rob Shirakbari, de musicaldirector voor onder andere Burt Bacharach, regelmatig wegging op tournee, werd haar wereldje in het landelijke Arkansas wel erg klein. Zij voelde geen behoefte om eigen muziek te gaan schrijven en langzaam maar zeker begon de muziekwereld haar te vergeten. Producer Fred Molin daarentegen bleef contact met haar houden om gezamenlijk een album op te nemen. Na lang afhouden onthulde ze dat zij al enige tijd op zoek was naar de meest verdrietige liedjes van Nashville singer-songwriters om deze op te nemen onder de titel Nashville Tears.

Toen Molin haar een demo van ‘Oklahoma Stray’, geschreven door Hugh Prestwood, stuurde werd zij geraakt door dit aandoenlijke liedje over een mishandeld katje dat elk menselijk contact meed. Zij dook in de gehele catalogus van deze relatief onbekende liedjesschrijver en koos uiteindelijk vijftien nummers voor het album. Naast een aantal nog niet eerder op plaat uitgebrachte nummers, heeft Rumer ook nummers opgenomen die eerder succesvol gecoverd zijn door andere artiesten. Een kleine greep: ‘That’s That’ (Michael Johnson), ‘Ghost In This House’ (Shenandoah en Alison Krauss), ‘The Song Remembers When’ (Trisha Yearwood) en zijn eerste hit ‘Hard Time For Lovers’ (Judy Collins).

Voor de muziekliefhebber en dan vooral de country adepten, zijn het met name de onbekende nummers van Prestwood die het album bijzonder maken. Rumer neemt ons via een alternatieve routekaart mee op reis door de Verenigde Staten: van de pianoballad ‘The Snow White Rows Of Arlington’ tot het zweterige bluesnummer ‘Deep Summer In The Deep South’, het beste nummer op het album. Ook de aandacht voor de natuur ontbreekt niet. Zo is er een samenwerking met de indiefolkband Lost Hollow op ’Bristlecone Pine’ en opener ‘The Fate Of The Fireflies’, die de invloed van de mens op het klimaat onder de aandacht brengt: “Well, I read somewhere, that they are slowely disappearing, ‘coz there is too much light in the evening sky”.

Rumer’s vijfde album is een treffende ode geworden aan een nog levende singer-songwriter, die voornamelijk in Nashville bekendheid geniet. (Al weigert hij daar te wonen). Hoewel de slide-gitaar overgedoseerd is, laat de Britse horen dat zij de country-muziekstijl met gemak aankan. Prestwood mag blij zijn met zo’n songcatcher, die zijn nummers uit de vergetelheid heeft gehaald en nieuw leven heeft ingeblazen met haar prachtige stem.

Door de huidige Covid-19 situatie is de release van het album uitgesteld tot mid-augustus. Voor diegene die niet kan wachten is de EP Deep Summer In The Deep South op verschillende streamingsites uitgebracht, met zes nummers die ook op het album staan.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:Rumer Label:V2 Records
Cover Jehnny Beth - To Love Is To Live

Jehnny Beth - To Love Is To LiveWe kennen Jehnny Beth voornamelijk als de zangeres en frontvrouw van de...

Cover Borokov Borokov - Wachtmuziek & Enkel Duetten

Borokov Borokov - Wachtmuziek & Enkel Duetten Wie voor de eerste keer naar de Belgische formatie Borokov Borokov...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT