2011-03-21
In een ver ver verleden speelden Josh Homme en Alfredo Hernández als gitarist en drummer in de later beroemd geworden groep Kyuss. Toen de band furore begon te maken rond het jaar ‘95, was het opeens over en viel de band uiteen. Kort na dit vaak betreurde moment richtte Josh Homme de groep “Gamma Ray” op die later werd omgedoopt tot Queens of the Stone Age. In 1997 gaf de groep drie nummers uit, gezamenlijk met drie nog onuitgegeven nummers van Kyuss. Op deze eerste, uitgegeven nummers zijn ook de oud-leden van Kyuss te horen, hetgeen een geleidelijke overgang suggereert. In 1998 gaf de band haar volwaardige debuut uit. Deze plaat werd samengesteld door Josh Homme en Alfredo Hernández en luidde de beginperiode van de groep in. Vanwege het gebrek aan overige bandleden zette Homme zichzelf twee keer op de bandlijst, één keer onder de naam Carlo Von Sexron. Doordat de oude plaat inmiddels niet meer te verkrijgen is, besloot de band om dit debuut nogmaals uit te geven in 2011.Voor huidige, recentelijk opgedane fans van de band zal deze heruitgave een (te) ruige, beukende plaat zijn. De op stonerrock gebaseerde hits zoals 'Regular John' en 'Avon' zijn zwaarder en slepender dan de nummers die de band tegenwoordig uitgeeft. Toch is het werk melodischer en qua toonsoort hoger dan het ruige werk van Kyuss. Zoals Homme zelf wel eens aangaf staan de riffs op dit album centraal. Er is weinig aan gesleuteld, waardoor de plaat een zuivere indruk maakt. Ook zijn de solo’s zoals op het strakke 'If Only' memorabel en groots in zijn soort. Op de re-release staan drie “nieuwe” nummers ten opzichte van de originele release. Deze nummers stammen uit de begintijd van de band en zijn hoofdzakelijk melodisch. Om het luisterplezier te vergroten zijn ze betekenisvol tussen de originele nummers gezet. Nummers zoals het beukende, repetitieve 'Walkin’ on the Sidewalks' zijn in de latere carrière in eenvoud niet geëvenaard. Ook het zware, tergend langzame 'Mexicola' is uniek.
Het debuut van Queens of the Stone Age is een must-have voor iedereen die maar een beetje geïnteresseerd is in de band. Op het debuut wordt een brug geslagen tussen de ruige stonerrock en radiovriendelijke rock; een kunst die de band in haar latere carrière geperfectioneerd heeft. Toch is specifiek dit debuut memorabel dankzij het gebrek aan overdreven gesleutel, waardoor zelfs dertien jaar na dato dit nog steeds een album is dat ik graag opzet.
Eerdere recensies van Queens of the Stone Age:
- 21-06-2007: Era Vulgaris.
Explosions in the Sky - Take Care, Take Care, Take Care Explosions In The Sky is een postrockband die in 1999 is opgericht in...
Aretha Franklin - The Great American Songbook Voordat Aretha Franklin bij het grote publiek doorbrak met ‘Respect’...