2010-08-10
Suiker, kleur- en zoetstoffen hebben het afgelopen decennium hun eigen genre opgeleverd, springerige postpunk met staccato gitaren en een hoog ADHD gehalte in absurde en snelle wisselingen. Indiepop gericht op de dansvloer. Arctic Monkeys vormt daarvan het vlaggenschip, maar is zeker niet de enige.De heren van Hot Hot Heat laten ook al drie albums horen over een overschot aan energie te beschikken, en op de vierde komt daar eigenlijk weinig verandering in. Twaalf nummers die allemaal voldoen aan het adagium “hyper-hyper” en “dahaaaaaaaaansen”. Dat wat bij de eerste drie platen werkte, wordt hier herhaald met een likje extra elektronica er overheen. En daar is absoluut niets mis mee, want de receptuur werkt ook op Future Breeds.
Naast hyperenergiek is Future Breeds ook een cd waarop de verrassing en het vreemde effect midden in een nummer hun plaats krijgen. Er is sprake van een zekere gezonde gestoordheid in de liedjes, die allemaal gevuld zijn met meerdere lagen aan ideetjes. Dat is prettig, maar wellicht ook de barrière tussen de band en de echte grote doorbraak. Vooral ook omdat er op dit album niet snel radiohits zijn te ontdekken die de band veel airplay zullen geven.
De Canadezen hebben met deze vierde eigenlijk een plaat gemaakt voor de fans, die zullen geenszins ongelukkig worden van deze plaat. Maar of er nieuwe kusten worden aangeboord is maar de vraag. Het is een gedegen album, maar weinig nieuws onder de zon. Gewoon twaalf mooie, springerige en zeer dansbare nieuwe nummers van Hot Hot Heat.
I Might Be Wrong - Circle the Yes"We circle the yes, we strike the no". Het nieuwe album van I Might Be Wrong...
At No Bikini Beach - The New Bikini Misschien een kleine introductie nodig bij deze band. Wat ooit begon als een...