RECENSIE: Rancid - Trouble Maker

Rancid
recensie cijfer 2017-08-11 Praktisch elke punkrocker kent Rancid. Zo weet, als het goed is, ook elke punkrocker dat het winnen van zieltjes Rancid nog nooit echt heeft kunnen bekoren. Derhalve weet iedereen ook precies wat er te verwachten valt van een nieuwe plaat van de heren. De band die ooit werd opgericht om de nogal ontspoorde Operation Ivy frontman Tim Armstrong uit de goot te trekken doet zodoende ook op Trouble Maker (LP’tje nummer negen van de punkrockiconen) niets dan waar ze zin in hebben.

Om de onvermijdelijke honger naar experimenteren te stillen hebben deze mannen links en rechts allemaal een ander projectje lopen. Als de tijd rijp is en alle neuzen dezelfde kant op staan nemen de vrienden ‘gewoon’ een nieuw Rancid-album op. Zo gezegd zo gedaan. Behalve een slordige zeventien tracks in iets meer dan een flink half uur, niks nieuws onder zon dus. Eerlijk is eerlijk, als je het kaf van het koren scheidt en de fillers lekker laat waar ze horen, zou Trouble Maker uitgekomen zijn op een nummer of tien. Maar toch: Tracks als ‘Ghost Of A Chance’, ‘An Intimate Close Up Of A Street Punk Trouble Maker’ of ‘Farewell Lola Blue’, de nieuwe nummers die er wél toe doen, zijn welgemeende, panklare krakers die absoluut in dezelfde adem genoemd kunnen worden met elke andere klassieker van Armstrong en co.

De vele jaren drank, drugs en andere gekkigheid hebben Armstrong’s slur (die na al die jaren nog steeds zwaar leunt op die van held Joe Strummer) weinig goeds gedaan. De sleet was al goed te horen op …Honor Is All We Know uit 2014, en die trend zet helaas door. Bij vlagen nagenoeg onverstaanbaar voor het ongetrainde oor. Bij vlagen nog steeds onweerstaanbaar voor de fan. Vooral tijdens de spaarzame momenten dat steun en toeverlaat Lars Frederiksen zich er mee bemoeit. Die twee stemmen samen, dat is en blijft een groot genoegen.

Niks verrassends al met al, want met oud gediende Brett Gurewitz achter de knoppen is ook het geluid vertrouwd, zonder poespas en dus prima. Rancid slaagt wederom met vlag en wimpel voor wat ze al jaren doen: Vaandels hooghouden en een flinke schare punkrockers een hart onder de riem steken.
Recensent:Lennert Oosterling Artiest:Rancid Label:Epitaph
Ditto

Beth Ditto - Fake Sugar Na het uiteenvallen van Gossip kon een soloalbum van zangeres / boegbeeld...

ID&T

Gert van Veen - Celebrate Life - Het Verhaal Van ID&T Dertien jaar na Het verhaal Van ID&T: Deel 1 is er nu het 750-pagina’s...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT