2016-11-24
Santigold, eerder ook wel bekend als Santogold (een naam die uiteindelijk tot wat copyright problemen leidde), is terug van weg geweest! De inmiddels veertigjarige zangeres en producer brak door in 2008 met haar debuutalbum Santogold. Waarmee zij een plek in de top tien van de “Albums of the Year” lijst van Rolling Stone wist te veroveren. Daarnaast heeft Santigold in het voorprogramma gestaan van artiesten zoals Björk, M.I.A. en Coldplay, en heeft ze samenwerkt met grote namen als Jay-Z, Kanye West, Major Lazor en Lykke Li. Hoewel de artiest de afgelopen tijd zeker niet stil heeft gezeten is het toch alweer vier jaar geleden dat ze haar laatste album Master Of My Make-Believe uitbracht. Santigold is dit jaar terug met99¢: een boodschap in de vorm van een eclectische tracklijst.Laten we eens beginnen met de cover, waarop een geplastificeerde Santigold is te zien. Een niet-subtiele verwijzing naar het feit dat een artiest in principe als een product gepromoot wordt. Santigold vertelt in een interview met de Irish Times dat nummers tegenwoordig steeds meer vervangbaar zijn. De kwaliteit van albums gaat omlaag omdat er zelden nog betaald wordt voor een heel album. Daar zal 99¢ haar naam dan ook aan te danken hebben. Dit is immers ‘wat het werk waard is’, Aldus Santigold.
Het album zelf wijkt enigszins af van Santigolds voorgaande werk. De nummers zijn speelser en vrolijker dan we van haar gewend zijn. Dit is vrijwel meteen te horen in het eerste nummer ‘Can’t Get Enough Of Myself’, een upbeat track met een levendig oldschool deuntje op de achtergrond. Een soortgelijke ambiance is te vinden in ‘Banshee’ en ‘Rendezvous Girl’. Deze luchtige sfeer is niet heel gek, aangezien Santigold ten tijde van de opnames zwanger was en er voor koos om zichzelf niet zodruk te maken als voorheen. Het feit dat het album wat minder zwaar valt dan Santigolds voorgaande werk doet verder niets af aan de kwaliteit van 99¢. Fijne tracks als ‘Chasing Shadows’ en ‘Before The Fire’ maken het album de moeite waard.
Al met al is 99¢ geen slecht album. Is het Santigolds beste werk? Simpel gezegd, nee. Aan de speelse sfeer ligt het niet, maar toch mist een aardig deel van de tracklist de magie die Santigold in het verleden bewees te hebben. Voor Santigold liefhebbers is dit uiteraard alsnog een aanrader, maar voor de meerderheid zal dit album toch echt op de succesvollere tracks als ‘Chasing Shadows’ moeten draaien.
Face To Face - ProtectionPunkrockformatie Face To Face viert dit jaar het 25-jarig bestaan van de...
.jpg)
Miike Snow - iii Piano en snaredrum verpakt in lieflijke doch catchy liedjes. Met die formule...