2015-04-30
Een fantastische stem, een goede show, een préséance om jaloers op te zijn en ze is bloedmooi. Je zou denken dat het voor Selah Sue allemaal voor de wind gaat, integendeel. Sanne Putseys heeft een duister kantje. Dat ventileerde ze al met vorig werk, zoals de nummers ‘Break’ en ‘Explanations’: “Tears in my eyes. No reason why I feel so damn depressed”. Deze Belgische muziekambassadrice sukkelt met een depressie. Genetisch bepaald moet ze medicatie nemen. Ze schrijft dat zwarte beest van haar af, met pas haar tweede album: Reason.De hitmachine opent ze meteen met de aanstekelijke single ‘Alone’. Urban soul met een lekkere bas, en met een boodschap. Sanne heeft haar zielsverwant gevonden in haar toetsenist. Hij staat haar bij in goede en kwade dagen, en Sanne brengt met deze CD een mooi eerbetoon aan haar steun en toeverlaat.
De volgende twee singles vervolgen de ingeslagen weg. Sanne geeft zich volledig bloot. Alles is ongelofelijk persoonlijk. Ze krijgt veel van haar vriend. Dat zegt ze in ‘I Won’t Go For More’ (slechts één van de twee nummers waar ze zelf meespeelt). In ‘Reason’ wordt ze geconfronteerd met de verantwoordelijkheden van het leven. Als stiefmoeder kan ze niet altijd doen wat ze wil. De M“reason”, de twee kinderen, geeft haar ook een doel. Sanne schreeuwt het uit. Je krijgt de indruk dat ze teveel geeft, maar zelden hebben we iemand zo machtig en zuiver horen roepen.
Ze is een polyvalente artieste met wie iedereen wil samenwerken. Hier is die eer weggelegd voor Childish Gambino. ‘Together’ zingen ze, maar als hij bruusk zijn intrede doet, ebt het nummer weg naar R ’n B zonder boodschap, en dat staat haaks op hetgeen Selah doet. Een gemiste kans.
Ze kalmeert even, maar Sanne wil zich steeds smijten. Ze klinkt strijdvaardig met ‘Fear Nothing’. Nu zet ze zelf een gepaste rapmonoloog op. Invloeden van Lana Del Rey schemeren door, een nieuw hoogtepunt.
Niet alleen haar vriend zet ze op een voetstuk, ook voor haar ‘Daddy’ is er plaats. Haar grootouders sukkelde met psychische problemen, en haar vader weet wat ze doormaakt. Je voelt de fantastische band die ze hebben. De epiloog in het Nederlands op de achtergrond is voor haar vader. Het is zeer vertederend, zo’n persoonlijk nummer. Voor hen, wij hebben er minder trek in.
In ‘Sadness’ hoor je voor het eerst reggae-invloeden, en ze gebruikt haar vocale sterkte in alle vormen. Aan het einde van haar krachten, ziet ze het allemaal niet meer zitten. De fade out kenmerkt de eeuwige strijd. Het is geen deprimerend nummer, dat is het nooit. In elk nummer voel je de hoop die sterk aanwezig is.
Vlak voor het einde haalt ze haar eigen breekbare gitaar van stal. Het rustige ‘Always Home’ in Selah Sue stijl is een aangenaam intermezzo vlak voor het einde. De afsluiter ‘Falling Out’ met een drum ’n bass-ondertoon geeft nog een laatste keer van jetje, en zou niet misstaan in een set van Netsky.
Hoewel het onderwerp gewichtig is, blijft het album toch steeds fris en hoopvol. De sound is voller, en meer toegespitst op één stijl. Sanne is een muzikante zoals men ze weinig maakt. Een dame met lef, en een dame met een boeiende bagage. Ze ontpopt zich tot een sterke vrouw.
.jpg)
Halestorm - Into The Wild Life Halestorm is ooit begonnen als een klein familiebedrijf. De Amerikaanse...
.jpg)
Bassekou Kouyate & Ngoni Ba - BA Power Twee jaar geleden kwam Bassekou Kouyate & Ngoni Ba met het fantastische...