2017-04-04
Damage And Joy is een korte samenvatting van de carrière van The Jesus & Mary Chain en de moeizame familieband tussen de broers Jim en William Reid. En toevallig ook de titel van hun nieuwe album, hun eerste studioalbum sinds Munki uit 1998. Het is een aangename nieuwe kennismaking met de Schotse band die in 1985 sensationeel debuteerde met Psychocandy (met de bescheiden UK-hit ‘Just Like Honey’). Zo verpletterend als hun debuutplaat was (toen nog met Primal Scream frontman Bobby Gillespie achter de drumkit!) werd het latere werk nooit meer. De met fuzz, distortion en feedback doordrenkte garagesound werd daarna ingeruild voor een iets helderder bandgeluid. Met hun voorliefde voor Phil Spector’s wall of sound en de dreinerige monotonie van The Velvet Underground, gecombineerd met het popgevoel de ‘60 girl groups, behoorde The Jesus & Mary Chain tot één van de grondleggers van de shoegaze-beweging. De nieuwste incarnatie van de band bestaat feitelijk alleen uit Jim Reid (Devon) en zijn in de Verenigde Staten woonachtige broer Willam Reid. Damage And Joy is opgenomen in de Spaanse studio van producer Youth (Killing Joke) die voor enkele nummers zijn basgitaar heeft omgehangen. Op de rest van de songs bespeelt Phil King (Lush) de basgitaar. De stokken worden gehanteerd door sessie- en tourdrummer Brian Young, bekend van The Fountains Of Wayne en The Posies. Damage And Joy telt veertien tracks, waarvan een aantal al eens in een eerdere versie, of onder een andere titel in het openbaar verscheen. Gastbijdragen worden geleverd door maar liefst vier vrouwelijke vocalisten, een overblijfsel van een nooit voltooid idee voor het opnemen van een volledig duettenalbum: zus Linda Reid, Sky Ferreira (ook Primal Scream), vriendin Bernadette Denning en Belle & Sebastian’s Isobel Campbell. De zoete vrouwenvocalen werken prima samen met de gruizige sound van de band. De met een beatbox en wah-wah gitaar opgeleukte opener en single ‘Amputation’ is een breakupsong over het einde van de band in 1998 en het daaropvolgende zwarte gat: ”I’m a rock & roll amputation”. De heren waren blijkbaar helemaal klaar met de rock & roll, want op ‘Simian Split’ verklaart Jim dat hij het was die de trekker overhaalde: ”I killed Kurt Cobain, I put the shot right through his brain”.
Wat Damage And Joy duidelijk maakt is dat de broers niet met, maar ook niet zonder elkaar kunnen (”I hate my brother and he hates me”, zingt Jim in ‘Facing Up To The Facts’). En dat geldt eigenlijk ook voor de relatie tussen de band en de(ze) luisteraar. Niet alle veertien songs zijn even sterk, maar er staan voldoende wurmpjes op de plaat die zich voor eeuwig in je oren nestelen.
Ásgeir - AfterglowNa het uitkomen van zijn IJslandstalige debuutalbum Dýrð í dauðaþögn , werd...
David Bowie - No Plan De meeste muziekliefhebbers kijken met weinig plezier terug op 2016....