.jpg)
2013-03-16
Eind vorig jaar bracht Veto een half nieuw album uit in de vorm van de EP Sinus. Er werd beloofd dat de diverse elektropop opgevolgd zou worden door een tweede EP, welke daarmee het nieuwe album compleet zou maken. Het is eindelijk zo ver, en de samensmelting van de twee helften levert nu het album Sinus Point Break op.Eerder schreef ik al positief over Sinus en sprak in de hoop uit dat de tweede helft net zo goed zou zijn. Point Break begint in ieder geval goed met ‘Hidden Laws’, een vrij minimalistisch nummer met een strakke drumpartij die er lekker uitspringt. De stem van Troels Abrahamsen (het zijn Denen) is niet heel bijzonder maar heeft een wat hese klank. Dit klinkt gek maar blijkt eigenlijk goed te passen bij de nummers van de hele cd.
In tegenstelling tot Sinus begint Point Break met een aantal losse, niet in elkaar overlopende nummers. ‘Turner’ is een wat bombastischer nummer met tussendoor een funky gitaarslagje. Het tempo ligt niet erg hoog, ook niet in ‘Battle’, waardoor je niet meteen van je bank afspringt maar wel nieuwsgierig blijft naar wat er komt. Wat volgt is toch een drieluik van de laatste nummers. Ze staan op zich los van elkaar maar zijn aan elkaar gemixt. Had niet gehoeven: het komt een beetje geforceerd over.
Ondertussen blijven ook de liedjes van Sinus langskomen. Was vorige keer mijn favoriet nog ‘Spears’, dan is dat nu misschien ‘Four To The Floor’ geworden. Met name de bijzondere synthesizerklanken doen een beetje aan de verbouwde vocalen van M83 denken. Tegelijk lijken de andere liedjes van de eerste helft van de plaat ook steeds beter te worden. Dit doet beseffen dat Veto’s klanken vaak niet meteen al hun pracht weergeven. Met name na meerdere keren luisteren ontdek je nog net die extra lagen die niet meteen opvallen.
Met de eerste EP had Veto al een goed product afgeleverd en het tweede zestal liedjes maakt van Sinus Point Break een mooi geheel. De tweede helft klinkt wat donkerder en is globaal wat langzamer dan de eerste. Maar als totaalpakket blijven twaalf bijzondere songs over waarin je steeds nieuwe elementen blijft ontdekken. Dat is bijzonder. En mocht je benieuwd zijn hoe ze dit live overbrengen: eind maart staan ze nog op de planken van ons eigen Paradiso.
.jpg)
Big Harp - Chain Letters Big Harp bestaat uit het echtpaar Chris Senseney en Stefanie...
.jpg)
The Plea - The Dreamers Stadium The Plea is een Ierse rockband die in 2010 debuteerde met de EP Nothing...