2011-07-08
Dat de 80’s op muzikaal gebied een heel relevante tijd waren, staat buiten kijf. Kijk immers maar even naar de hoeveelheid muzikanten die zich nu nog laten inspireren door die tijd. Dat er echter ook minder relevante muziek werd gemaakt in die tijd, bewijst Part Time. De inspiratie ligt wel degelijk enkele decennia terug, maar niet bij de grote artiesten van die tijd. Anders had What Would You Say? wel een heel stuk beter geklonken. Helaas worden er op het schijfje elf vrijwel identieke nummers gepresenteerd. En dat zijn dan ook nog eens nummer zonder al te veel diepgang, perspectief en tentoonspreiding van muzikaal talent.
Op vrijwel het gehele album voeren laffe elektronische beats en klapjes het tempo aan. Een al even laffe bas en een weinig inspirerende gitaar zorgen vervolgens voor een flinterdunne bodem.
Aangezien we hier te maken hebben met een door de 80’s geïnspireerde muzikant, wordt de hoofdtoon gevoerd door de synthesizer. Jammer genoeg komt ook die niet lekker uit de verf. Solo’s lopen niet – luister even naar ‘She’s Playing With Your Mind’ – en het geluidsniveau wordt op de verkeerde momenten opgeschroefd. Bovendien zou je verwachten dat er meer uit zo’n veelzijdig instrument gehaald kan worden, maar veelal houdt Part Time het bij akkoorden en een enkel loopje. Misschien zit hem dat in het feit dat ook bij de artiest duidelijk was dat solo’s geen succesformule waren voor deze plaat.
De zang moet in zo’n geval de meubelen redden. Een sterke lijn, een goede stem, slimme vondsten zijn nodig om een vrij vlak album de juiste kant op te sturen. Helaas lukt ook dit niet. De zang is eerder irritant dan spitsvondig. Gelijk in het allereerste nummer, ‘Thunderbolts Of Love’ wordt duidelijk dat de met effecten overstelpte zang geen goed gaat doen aan het album. Lijzig, vlak en emotieloos rollen nauwelijks verstaanbare zinnen samen met de vlakke, instrumentale ondergrond.
Klein lichtpuntje is het nummer ‘Riot In The Streets’, dat nota bene door een vrij simpele gitaarsolo boven de rest van What Would You Say? uitsteekt. Jammer genoeg is ook in dit nummer de zang weer ver beneden peil.
Het is het verhaal van dit album. Er was wel meer mogelijk, maar het kwam er niet uit. Verloren in effecten en de overtuiging dat less more was, is Part Time blijven hangen in een uiterst mager plaatje. Leuk hoor, om een soort acid-achtige trip in muziek te willen maken. Heel 80’s ook. Maar dan moet het wel even van een niveau zijn dat een paar treetjes hoger ligt.
Tinariwen - TassiliVoor hun nieuwste album Tassili konden de Touaregstrijders van Tinariwen...
Rival Sons - Pressure & Time Rival Sons is zo’n veertig jaar te laat geboren. De groep speelt met haar...