2011-05-19
Na A Beatband, Moondog Jr. en Zita Swoon heet het collectief onder aanvoering van Stef Kamil Carlens sinds kort officieel Zita Swoon Group. Een op het oog vrij kleine toevoeging ten opzichte van de vorige naam, maar getuige de eerste release onder die paraplu, wel een veelzeggende. In samenwerking met dansgezelschap Rosas produceerde Zita Swoon Group de voorstelling Dancing With The Sound Hobbyist. Met de cd (Music From) Dancing With The Sound Hobbyist haalt u, u raadt het al, een verzameling tracks uit die performance in huis. Een dvd met daarop een registratie van de uitvoering ontbreekt helaas, maar ook zonder de dans van solist Simon Mayer is dit op de door de zusjes Eva en Kapinga Gysel van vocalen voorziene track ‘Maridadi’ na verder volledig instrumentale album prikkelend genoeg om op eigen benen te staan.
U leest het goed, de karakteristieke stem van Carlens schittert de volle drie kwartier dat het album duurt door afwezigheid. En na bestudering van de credits blijkt ook nog eens dat bij slechts vier van de elf composities Carlens’ naam als (mede)componist prijkt. Niet dat hij voorheen als een egocentrische frontman functioneerde, integendeel, maar met de nieuwe naam en het nieuwe album plaatst Carlens zich meer dan ooit tússen de rest van de muzikanten.
De boel past overigens prima in de traditie van de eerder ondernomen projecten Music Inspired By Sunrise, A Film By F.W. Murnau (1997) en Plage Tattoo/Circumstances (2000). Door de nog verder doorgevoerde instrumentale aanpak krijgt u deze keer wel nóg meer sfeerschetsen, dan echte (pop)songs voor de kiezen; van richtingloze en/of saaie soundscapes is hier echter beslist geen sprake. (Music From) Dancing With The Sound Hobbyist is simpelweg een vrij zomerse, afwisselend opgetogen en melancholisch, niet heel erg opdringerige, maar mede daardoor juist erg prettige ‘soundtrack‘ bij een warme dag.
En hoewel het voor velen (zeker in eerste instantie) wellicht niet het verwachte/gehoopte vervolg op Big City (2007) en Big Blueville (2008) zal zijn, heeft de plaat wel gewoon het vertrouwde Zita Swoon-geluid; een het ene moment dorps en dan weer urbaan aandoende smeltkroes van invloeden uit alle windstreken. Enkele hoogtepunten: het ietwat de Vampyros Lesbos-soundtrack in herinnering roepende ‘Some Go Up, Some Go Down’, de bloedstollende afsluiter ‘Eb Bas’, het eerdergenoemde, meer dan zeven minuten durende, middenstuk ‘Maridadi’, de die track omringende, in rustige stap voortbewegende ‘Square Joints’ en het zwoel mediterrane ‘Jungle Swing’.
Eerdere recensies van Zita Swoon
- 19-06-2008: Big Blueville.
Noam Vazana - Daily SketchOoit al eens iemand een piano en een trombone tegelijk zien bespelen? De...
Straight Line Stitch - The Fight of Our Lives Een klein beetje consternatie bij uw recensent. Straigt Line Stitch werd in...