RECENSIE: TNT (metal) - A Farewell to Arms

TNT – A Farewell To Arms
recensie cijfer 2011-01-04 Iedere zichzelf respecterende hardrockliefhebber heeft Knights Of The New Thunder, de tweede plaat van TNT, in de kast staan. Dit album is nog steeds een klassieker in het genre en leek de weg naar de grote doorbraak van de Noorse hardrock band. Het vlijmscherpe gitaarspel van Ronni Le Tekro en de ijzingwekkende zang van Tony Harnell, maakten tezamen met de ijzersterke songs dat dit album nog steeds als één van de beste uit de hardrockgeschiedenis te boek staat. Opvolger Tell No Tales was eveneens sterk maar had minder impact dan zijn voorganger. Het leverde de band nog wel een hitsingle op en vooral in Scandinavië was de band groot. Gerommel in de line-up en verandering van stijl maakte dat de populariteit taande en in 1992 nam de band een pauze die vijf jaar duurde. Een wat vage periode volgde waarbij de albums niet meer de power uit de jaren tachtig hadden. Nadat Harnell de band verliet en Tony Mills toetrad begon de band weer enigszins als een eenheid te klinken. A Farewell To Arms is inmiddels het derde album met Mills als zanger.

De nieuwe plaat van TNT is voor een gedeelte weer een terugkeer naar het vertrouwde geluid uit de jaren tachtig al zal het er nooit meer zo in knallen als die roemruchte tweede plaat. Tony Mills is een begenadigd zanger die qua stemgeluid wel iets heeft van Harnell en het gitaarwerk van Le Tekro is zoals altijd puntig en virtuoos. Tezamen met een aantal songs die het aanhoren meer dan waard zijn mag gezegd worden dat ook deze plaat geslaagd is. Nummers als het stevige ‘Engine’ en vlotte ‘Take It Like A Man-Woman’ zijn weer een terugkeer naar het oude geluid. Maar ook wat meer meezingbare songs als ‘Don’t Misundestand Me’ en het geweldige ‘Refugee’ laten weer horen waarom TNT zo onweerstaanbaar was in de jaren tachtig. Vooral het superieure gitaarspel van Le Tekro trekt de prima songs naar een hoger plan. Het enige minpunt is het hemeltergende slaapliedje ‘God Natt, Marie’ dat het niet haalt bij de powerballads die TNT vroeger produceerde. Het is het enige smetje op een lekkere hardrockplaat.

Na twee wat zwakkere platen is TNT er in geslaagd sterk voor de dag te komen met een plaat die de band weer terug op de kaart zet. Misschien heeft de hartaanval die Mills eerder dit jaar kreeg er toe bijgedragen de krachten te bundelen en te laten horen dat de heren nog niet versleten zijn. Nu maar hopen dat ze dit niveau een tijdje vast kunnen houden.
Recensent:Jan Didden Artiest:TNT (metal) Label:Metal Heaven
Bad Habit – Atmosphere

Bad Habit - AtmosphereEen half jaar na het uitkomen van het verzamelalbum Timeless komt het...

Kid Cudi -    Man On The Moon II: The Legend Of Mr. Rager

Kid Cudi - Man On The Moon II: The Legend Of Mr. Rager Van alle hip-hop en r&b artiesten die tussen studio- en livesessies in...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT