RECENSIE: Various - F*>k Dance - Sounds from a new American Underground

Various - ‘F*>ck Dance, Let’s Art’
recensie cijfer 2010-10-14 ‘F*>k Dance, Let’s Art’ is een wat hormonaal uitgedrukte wenk tot kennismaking met chillwave, of glo-fi zo je wil. Een nieuw genre in de electronica dat sinds medio 2009 sterk opgang maakt in Noord-Amerika, waarbij de vaak slepende synths, lijzige vocalen en atmosferische sound – wel es ‘beach sound’ genaamd- kenmerkend zijn. Chillwave is trouwens ook meteen het eerste volwaardige genre dat aan de jongste generatie hoofdzakelijk via het internet opererende muzikanten wordt toegeschreven.

Een goed deel van de tracks op deze verzamelaar laat zich los van de techspeak trouwens net zo makkelijk typeren als psychedelische synthpop, of post-indie electronica met nostalgische inslag. Die psychedelische sfeer kon je ook al vinden op Panda Bears drie jaar oude Person Pitch, het album dat inmiddels de blauwdruk van het genre wordt genoemd. In het geval van Baghdaddy’s ‘Hot Shit’ (geremixed door Creep) levert dat uitzonderlijk een nogal kouwelijke, aan EBM refererende machinale aanpak op, maar dat hoeft niet perse te verbazen. Ook een kwarteeuw later blijven acts als Front 242, Fad Gadget, New Order en Cabaret Voltaire namelijk nog een behoorlijk deel van de jonge bedroom producers inspireren. Dromeriger, maar net zo goed sinister, klinkt Balam Acab (‘See Birds’). Dat krijg je dus als je jong grut naar Aphex Twin laat luisteren.

Vanaf Small Black’s ‘Despicable Dogs’ komen melodie en romantiek veel meer op de voorgrond. Toro y Moi is daar een ster in: zijn meeslepende ‘Fax Shadow’ werkt, mee door de inventieve samplebewerkingen, featuring J Dilla, subliminaal in. En zo komen invloeden als van Boards of Canada, My Bloody Valentine, Sigur Rós en b-boy avant-garde weer logisch en toch verrassend samen. Net als Toro y Moi hangen bijvoorbeeld Slava en Memory Tapes daarbij in de eerste plaats een producersmentaliteit aan. Anderen zoals Washed Out, van wie het verder prachtige ‘Feel It All Around’ erg leunt op downpitched synths uit Gary Low’s italo disco ‘I Want You’, een tot tranen gebrachte Raw Moans en de weer erg naar indie grijpende Bear in Heaven richten zich dan weer meer op songstructuren. Daarbij lijkt de drieminutenregel, rechtstreeks overgevlogen uit de jaren tachtig, overigens ook weer helemaal terug.

‘F*>k Dance, Let’s Art’ vat mooi samen waar chillwave eind 2010 aan toe is. Daarbij heeft de compilatie ook echt een ‘gezicht’, door consistentie – iets wat je toch vaak mist bij verzamelplaten. Minpunt, onvermijdelijk, is dat hier alleen maar Amerikaanse acts voor werden verzameld. Natuurlijk ligt de kiem van het genre in Noord-Amerika, maar inmiddels is met bijvoorbeeld Palmbomen toch ook de eerste Nederlandse chillwave act opgestaan. Die gaat trouwens de hort op met Wubbo Ockels. Hoe eighties wil je het?
Recensent:Mario De Block Artiest:Various Label:!K7 Records
Killing Joke – Absolute Dissent

Killing Joke - Absolute DissentOp het moment dat ondergetekende dit schrijft draait Absolute Dissent , de...

Bugged Out! Presents Suck My Deck mixed by Friendly Fires

Friendly Fires - Bugged Out, Presents Suck My Deck Het Britse Friendly Fires is eigenlijk een (gitaar)band van drie man. Met...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT