2010-01-08
Voor diegene die DeWolff niet kennen maakt de aanblik van de albumhoes al veel duidelijk. In weelderige psychedelische letters staat de bandnaam en albumtitel afgebeeld. Strange Fruits And Undiscovered Plants is de titel en het is het albumdebuut van de drie jonge Limburgse snaken, die in 2009 al eens voorzichtig aan de roem mochten ruiken. 2010 moet het jaar van DeWolff gaan worden en met deze eerste volledige langspeler in het bezit, zou dat ook nog wel eens kunnen gaan lukken. Simpelweg omdat deze jongens bijzonder getalenteerd zijn en een album hebben gemaakt waar u tegen gezegd mag worden.DeWolff is het synoniem voor retro, alles wat de heren laten horen op dit album is al eens gedaan, vooral in de late jaren zestig en jaren zeventig. Origineel is het zeker niet, maar het wordt op een dergelijk goede manier gedaan dat het gebrek aan originaliteit zeker geen manco hoeft te zijn. DeWolff kent zijn klassiekers en de invloeden lopen van Deep Purple tot The Who tot The Doors en wat al niet meer. Psychedelische bluesrock is het wat de klok slaat met af en toe een rauw randje. Het meest opzienbarende daarbij is dat de drie tieners van DeWolff op een bijzonder hoog niveau musiceren, er gieren gitaar- en hammondsolo’s om je oren, alsof het niets is. DeWolff heeft daarbij een perfect gevoel voor de juiste sfeer en dat maakt dit album ook bijzonder genietbaar, zeker voor de liefhebbers van klassieke bluesrock.
Het ontbreken van een écht eigen stemgeluid is het grootste manco van deze plaat. Er worden heel wat effecten losgelaten op de zang van frontman Pablo Van De Poel en in bijna ieder nummer klinkt de zang weer anders. Zo verwordt DeWolff af en toe ook een beetje tot een luxe coverband. ‘Birth Of The Ninth Sun’ is gewoon vintage Pink Floyd en doet ook sterk denken aan ‘Shine On Your Crazy Diamond’, tot richting het einde van het nummer aan ‘The End’ van The Doors wordt gerefereerd. Zo kunnen twee dinosaurussen uit de muziekgeschiedenis bij DeWolff in één nummer tot leven gewekt worden.
‘Silver Lovemachine’ is een tien minuten durend hoogtepunt op Strange Fruits And Undiscovered Plants. Het nummer gebouwd rond een eenvoudige, maar doeltreffende basriff, maakt vaart, remt weer af en blijft de volle tijd boeien. Het hele album is een grote lofzang aan de bluesrock van weleer en is gewoon ook heel goed, vooral omdat de drie heren van DeWolff al uitzonderlijk goede muzikanten zijn en probleemloos de juiste (retro)snaar weten te raken.
AC/DC - Backtracks AC/DC is al jaren één van de ijkpunten in de rockmuziek. Wars van alle...
Various - Narrominded Split LP Series #4 Narrominded is een Nederlands platenlabel dat na in 2000 gestart te zijn met...