2009-07-05
The Visitor. Het twintigste studio album van de Britse Rockformatie UFO. Het gezelschap met zanger Phil Mogg en drummer Andy Parker timmert al weer ruim 41 jaren aan de weg. Wel met een aantal bandwisselingen overigens, maar zanger Phil Mogg, bassist Pete Way en drummer Andy Parker zijn de seventies-rockband al ruim vier decennia trouw gebleven. Ook stand-in en tweede gitarist/toetsenist Paul Raymond is al ruim dertig jaar van de partij. Bassist Pete Way heeft zijn basswerk overigens tijdelijk overgedragen aan Peter Pichl, want de onstuimige Way schijnt al enige tijd uit de roulatie te zijn vanwege een leveraandoening. UFO kwam veertig jaren geleden als een soort van space-rockband uit de startblokken om na de komst van snarenplukker Michael Schenker snel bekendheid en waardering te vergaren met albums als ‘Phenomenon’, ‘Force It’ en ‘No Heavy Petting’ en ‘Lights Out’. Vooral het laatstgenoemde ‘Lights Out’ wordt volgens kenners nog steeds als het beste rockalbum van UFO beschouwd. Het al een stuk minder tot de verbeelding sprekende album ‘Obsession’, kondigde helaas het vertrek aan van de Duitse meestergitarist Schenker en even leek het einde van een gerespecteerd UFO-tijdperk in zicht. Opvolger Paul Chapman kon het grote gat dat Michael Schenker achterliet dan ook bij lange na niet opvullen. Pas halverwege de negentiger jaren (met opnieuw Michael Schenker in de gelederen) begint het tij voor UFO weer enigszins te keren met sterke albums als Walk On Water en Sharks. Sinds 2003 is Vinnie Moore de gitarist van de Britse band en Moore’s staat al jaren bekend om zijn vingervlugheid en zijn goede gitaartechniek.
Het gloednieuwe album The Visitor is vrij degelijk rockalbum geworden die niet veel nieuws onder de zon komt brengen. De tien nummers op het album klinken in eerste instantie als degelijke tijdloze songs waarin Phil Mogg’s goede zang en een strak instrumentarium centraal staan. Volgens de band worden de nieuwe songs voordat ze op cd verschijnen eerst uitgetest tijdens de live-shows, waarbij de reacties uit het publiek bepalend zijn of de songs op een nieuw album zullen verschijnen. Of deze stelregel ook van toepassing is geweest op The Visitor vraag ik me af, want er staan toch wel de nodige songs op het album, waarvan de vonk maar niet wil overspringen en die na diverse luisterbeurten zelfs saai beginnen te worden.
The Visitor opent nog wel alleraardigst met een akoestische intro op het nummer ‘Saving Me’, maar de nummers die volgen missen toch wel de nodige spanning en variatie. Technisch is het allemaal perfect wat de vier muzikanten laten horen, maar de echte ziel in het album ontbreekt van alle kanten. Het feit dat alle muzikanten hun partijen op afstand hebben ingespeeld verklaart wellicht dat The Visitor een vrij emotieloos product is geworden die lang niet boven het UFO gemiddelde uit komt.
Riverside (PL) - Anno Domini High DefinitionHeel ongemerkt is het Poolse Riverside een grote naam geworden in het...
Hot Club of Cowtown - Wishful Thinking Het Amerikaanse trio Elena James, Whit Smith en Jake Erwin ( Hot Club of...