2009-03-18
Dat Derek Sherinian één van de beste toetsenisten ter wereld is staat buiten elke discussie. De Amerikaan is bekend geworden dankzij zijn rol in Dream Theater, maar ook zijn sessiewerk voor vele groten der aarde omvat inmiddels een ellenlange lijst. Momenteel timmert hij aardig aan de weg met zijn band Planet X. Het nieuwe album Molecular Heinosity is een album dat Sherinian onder zijn eigen naam uitbrengt. Het verschil met het werk van Planet X is dat de fusion elementen minder nadrukkelijk aanwezig zijn ten faveure van een meer metal gerichte aanpak.Verantwoordelijk voor het loodzware gitaargeluid zijn Zakk Wylde, Rusty Cooley, Brett Garsed en het Japanse talent Taka Minamono die prima tegengas geven aan het virtuoze toetsenwerk van Sherinian. De man cijfert zich behoorlijk weg om dit rijtje topgitaristen alle ruimte te geven. Het album is in zijn geheel instrumentaal, op slechts één nummer na: afsluiter ‘So Far Gone’. Dit door Wylde gezongen nummer is een soort eerbetoon aan zijn werkgever Ozzy Osbourne, waarbij hij hetzelfde lijzige stemgeluid laat horen. Het harde ‘Wings Of Insanity’ is een puur metalnummer met stevig Metallica achtig gitaarwerk en huppelende Iron Maiden ritmes. In het door Cooley’s gitaarwerk gedomineerde ‘Frozen By Fire’ gaat het een beetje de richting van Joe Satriani op, maar dan wel een tandje steviger. In ‘The Lone Spaniard’ horen we één lange adembenemende solo van Taka Minamono met fraaie begeleiding van Sherinian’s piano, de fretloze bas van Tony Franklin en de cello van Tina Guo. Sherinian’s fusion tic is vooral hoorbaar in de onweerstaanbare opener ‘Antarctica’ met oorstrelend drumwerk van Virgil Donati die ook in ‘Primal Eleven’ laat horen tot de beste drummers op aarde te horen.
Gelukkig blijft al te veel instrumentaal gefröbel achterwege en heeft Sherinian een onderhoudende en bij tijd en wijle behoorlijk dreigende plaat opgenomen. Zoals meestal met instrumentale platen is het soms moeilijk om de aandacht er bij te houden. Dit gaat gelukkig niet op voor Molecular Heinosity dat met zijn krappe veertig minuten voorbij is voor je er erg in hebt. Daarbij is de plaat ook nog interessant genoeg om de gemiddelde muziekliefhebber bezig te houden.
The Prodigy - Invaders Must DieDe populariteit van The Prodigy is nog altijd groot. Het concert dat zij op...
Matt Duke - Kingdome Underground Singer-songwriter Matt Duke maakt al enkele jaren in kleine kring naam en...